کلام قدیم

مفهوم‌شناسی نوزاد (طفل) در تعریف نوزاد گفته شده است: الطِّفْلُ: الولدُ ما دام ناعما،[1] طفل تا زمانی گفته می شود که فرزند بدنش نرم باشد. برای این مطلب شاهدی از قرآن کریم بیان شده است: هُوَ الَّذي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ… اطلاعات بیشتر

مفهوم‌شناسی اهل بیت (علیهم السلام) «اهل» در لغت؛ به معنای انس و قرابت آمده[1] و «بیت» هم؛ به معنای محل سکونت و جای بیتوته است.[2] اصل اهل البیت در لغت به معنای خویشان فرد است که با او قرابت و خویشاوندی داشته‌باشند،[3] ولی به طور… اطلاعات بیشتر

مفهوم‌شناسی خلافت خلافت از ریشهٔ خلف بر وزن فَعْل است و در معانی: جانشینی، آیندگان و پشت به کار برده می‌شود. به آیات شریفه‌ای که در این مورد بیان می‌شود، توجه فرمایید: «فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً[1]؛ امروز پيكر تو را نجات می… اطلاعات بیشتر

معنای خلیفة الله خلیفه و خلافت از ریشه «خلف» به معنای پشت سر، گرفته شده و به معنای جانشینی است. جانشینی گاه در امور حسی است؛ مانند: «و او کسی است که شب و روز را جانشین یک دیگر قرار داد»،[1] گاه در امور اعتباری؛… اطلاعات بیشتر

مفهوم‌شناسی عقل واژه عقل، مصدر «عقل یعقلُ» است، که در کتاب های لغویین، به معانی مختلفی به کار رفته است.[1] در قرآن كریم به معنای فهم و ادراک آمده است[2] و در روایات همان قوۀ ادراک و وادار كننده انسان به نیكی و صلاح و… اطلاعات بیشتر

مفهوم شناسی قضا و قدر واژۀ “قدر” به معنای اندازه، و “تقدیر” به معنای اندازه‌گیری و چیزی را با اندازۀ معینی ساختن است.[1] واژۀ “قضا” به معنای یکسره کردن و به انجام رساندن و داوری کردن[2] (که آن هم نوعی به انجام رساندن اعتباری است)،… اطلاعات بیشتر

معنای ولایت واژۀ “ولايت” و “مولى” از مادۀ “ولى” گرفته شده و اهل لغت معانى گوناگونی را براى آن برشمرده‏‌اند: مالک، عبد، معتِق (آزاد کننده) معتَق (آزاد شده)، صاحب (همراه)، قريب (مانند پسر عمو)، جار (همسايه)، حليف (هم پيمان)، ابن (پسر)، عمّ (عمو)، ربّ، ناصر،… اطلاعات بیشتر

مفهوم شناسی لعن و نفرین «لعن» در لغت به معنای طرد نمودن و دور ساختن از روى خشم است[1] و در اصطلاح اگر از ناحیه خداوند متعال باشد -چنان که از آیات قرآن کریم بر می آید[2]– به معنای دور ساختن کسی از رحمت خویش… اطلاعات بیشتر

مفهوم شناسی خودکشی در کتاب لغت آمده است: «انْتَحَرَ الرجُلُ: أي نَحَر نفسه؛ آن مرد خودكشى كرد».[1] به طور کلی به انجام فعلی اختیاری و آگاهانه و عامدانه که به مرگ انسان منتهی شود، خودکشی می گویند. البته لازم به ذکر است که خودکشی با… اطلاعات بیشتر