دسته بندی بر مبنای حرف

درباره جمود اخباریان در احکام شرعی و معارف دینی، نمونه هایی گزارش شده که به بعضی از آنها در ذیل اشاره می شود: 1. در احادیث آمده است: «الْفَرْقُ بَینَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُشْرِكِینَ التَّلَحِّی بِالْعَمَائِمِ؛‌[1] فرق بین مسلمانان و مشركان، در تلحّى عمامه (گوشه عمامه… اطلاعات بیشتر

از آن جا که اخباریان، در نهایت، تنها منبع معتبر برای دست یابی به احکام الاهی را، سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و احادیث عترت طاهره (علیهم السلام) می دانند[1] و سایر منابع را رد می کنند؛ لذا جمود خاصی نسبت به احادیث… اطلاعات بیشتر

در میان‌ كسانى‌ كه‌ شیوه محمد امین‌ استرآبادی را پسندیدند و به‌ اخباری گری گرایش‌ پیدا كردند، فقیهان‌ بزرگى‌ را مى‌توان‌ یافت‌ كه‌ در عین‌ اعتقاد داشتن‌ به‌ مكتب‌ اخباری، دارای اعتدال‌ و میانه‌ روی بودند و از شدت‌ لحن‌ و ستیزه‌ جویى‌ اخباریان‌ تندرو… اطلاعات بیشتر

با عنایت‌ به‌ پیشینه تاریخى‌ اخباری گری‌، در واقع‌ رواج‌ و اطلاق‌ عنوان‌ اخباری‌ بر گروهى‌ خاص‌ و با معنا‌ و اصطلاح‌ مشخص‌ امروزی‌ آن‌ از قرن 11 قمری و با ظهور پیشوای‌ حرکت‌ نوین‌ اخباری‌؛ یعنى‌ محمد امین‌ استرآبادی‌ که‌ برخى‌ او را با… اطلاعات بیشتر

اخباریان در یک تقسیم بندی به دو گروه تندرو و میانه رو تقسیم می شوند. این تقسیم بندی بر اساس میزان ردّ یا قبول دیدگاه های اصولیان در مسائل مختلف و همچنین نحوۀ گفت و گو با آنان، توسط اخباریان است. اطلاعات بیشتر

علل و عواملی برای پیدایش و گسترش تفکّر اخباری گری در مکتب شیعه بیان شده است. در این قسمت، کوشش بر آن است تا به برخی از مهم ترین نظریه ها در این موضوع اشاره شود: 1. احادیث امامان (علیهم السلام)، دربارۀ قیاس: امامان معصوم… اطلاعات بیشتر

عمده‌ترین محورهاى اختلاف میان دو مکتب اخبارى و اصولى عبارت است از: 1. اخباريان، ادلۀ احکام را تنها کتاب و سنت مى‌دانند. بعضى از آنها نیز دليل را تنها سنت ذکر مى‌کنند. گروه اخير معتقدند تفسير و فهم قرآن جز از طريق بيان امامان معصوم… اطلاعات بیشتر

نگرش اخباری گری و تقابل آن با دیدگاه اصولی به سده‌ هاى نخستين حيات فقه شيعه باز مى‌گردد. با پايان يافتن عصر حضور امامان (عليهم السّلام) و آغاز عصر غيبت صغرا در سال 260 (ه‍.ق)، در چگونگى دست­يابى به احکام شرعى، دو نوع نگرش پديد… اطلاعات بیشتر

عنوان «اخباری گری» یا «اخبارى»، در كتاب ‌هاى فقهى متأخّر، بر گروهى از فقهاى شيعه اطلاق مى‌گردد كه خط مشى عملى آنان در دست­يابى به احكام شرعى و تكاليف الاهى، پيروى از اخبار و احاديث است، نه روش‌هاى اجتهادى و اصولى. در مقابل آنان، فقهایى… اطلاعات بیشتر