کپی شد
چکیده مقاله احمد بن حنبل
احمد بن حنبل شيبانى از عالمان بزرگ بغداد و پیشوای مذهب حنبلی است.
او در ربیع الاول ۱۶۴ ق در بغداد به‌‌دنیا آمد. خانواده او قبل از به‌‌دنیا آمدن او در ایران می‌زیستند. پدرش محمد بن حنبل یا عبدالله بن حنبل والی سرخس بود. مادرش هنگام بارداری وی، از مرو عازم بغداد شد.
احمد بن حنبل از عمده‌ترین رؤسا و احيا كنندگان سلفی‌گرى و صاحب كتاب حديثى به‌نام «المسند» و مؤسس فقه حنبلى است.
سلفیه تمام یا عمده آرای‌شان را از او اتخاذ نمودند. ظهور احمد بن حنبل، يكى از نقاط عطف جريان فكرى و تاريخ پيدايش سلفیه است، كه به ظهور اهل حديث منجر شد.
احمد بن حنبل كه بيش از ديگران به‌ظواهر كتاب و سنت، چه در اصول و چه در فروع، تأكيد داشت، به‌عنوان پيشواى اهل حديث خوانده شد و مسند او به‌عنوان مرجع فكرى در مسائل اعتقادى و رساله عملى در احكام فقهى و عبادى مورد پذيرش قرار گرفت.
احمد بن حنبل خود را پيرو اصحاب اثر میداند و اصحاب اثر را اهل سنت میشمارد.
او به تفريط شديدى گرفتار شد و عقل‌گرايى و عقلانيّت را انكار كرد و راه ورود آن‌را به احاديث بست.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید