نسب و خاندان شافعی

سلسله نسب شافعی عبارت است از: «محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبید بن عبدیزید بن هاشم بن مطلب بن عبدمناف».[1] نسل او در عبدمناف با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، یکی می‌شود.[2] جدّ شافعی به نام سائب در جنگ بدر، پرچمدار بنی‌هاشم در سپاه مکه بود و اسیر شد. وی برای آزادی، مبلغی را پرداخت کرد و پس از آن مسلمان شد.[3]

مادر شافعی؛ «فاطمه» بنابر قولی دختر عبیدالله بن حسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهما السلام) است[4]؛ بنابراین وی از نسل امام علی (علیه السلام) می‌باشد.[5]

در خصوص نسب شافعی بهتر است به این نکته اشاره شود که نسبش با بنى‌هاشم و بنى‌اميه پيوند پيدا مى‏كند[6] و در عبدمناف به هم می‌رسد. وی از فرزندان مطلب بن عبدمناف[7] است و در واقع، عبدمناف جدّ نهم او محسوب می‌شود.[8]

[1]. ابن‌عثمان، موفق الدین، الدرر المنظم فی زیارة الجبل المقطم، مقدمه: حسن باشا،‌ محقق: محمد فتحی ابوبکر، ج ۱، ص ۴۸۳

[2]. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان، محقق: احسان عباس،‌ ج ۴، ص ۱۶۳.

[3]. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، طبقات الشافعیة، مصحح: عبدالحفیظ منصور، ج ۱،‌ ص ۱۸.

[4]. طبقات الشافعیة، ص 252-251؛ قاضی، سعد، محمد بن ادریس شافعی، ص 8 .

[5]. وزیر، ابراهیم بن علی، الإمام الشافعی، ص ۷۸؛ برگرفته از ویکی شیعه.

[6]. فيروز آبادى، سید مرتضی، فضائل پنج تن در صحاح ششگانه اهل سنت‏، ترجمه: ساعدى خراسانى، محمد باقر، ج ‏4، ص 374 .

[7]. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ترجمه: پاینده، ابوالقاسم، ج 2، ص 437.

[8]. سایت دانشنامه پژوهه.