مفهوم‌شناسی شافعيه‏

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب؛ شَافِعی را به فتح شین و کسر فاء ضبط کرده‌است. [1]در تعریف مذهب شافعیه گفته‌شده: «به پيروان ابو عبداللّه محمد بن ادريس بن عباس بن عثمان بن الشافع الهاشمى القرشى (150- 204 قمری)، از ائمه اربعه سنت و جماعت، شافعیه گفته‌می‌شود».[2]

این مذهب پس از حنفیه، بزرگ‌ترین مذهب اهل سنت بوده و منسوب به امام محمد بن ادریس شافعی مطلّبی است.[3]

این فرقه به نام‌های دیگری از قبیل شفعوی[4] و شوافع[5] نیز خوانده می‌شود.

[1]. ابن اثیر، عزالدین، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج 2، ص 175.

[2]. مشكور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص 248.

[3]. ابوالمعالی، محمد بن نعمت علوی فقیه بلخی، بیان الادیان، مصحح: دانش پژوه، محمدتقی؛ همکار: پیش‌نماززاده، قدرت الله ، ص 61؛ دائرة المعارف الاسلامیة، ج 13، ص 72؛ امین، احمد، ضحی الاسلام، ج 2، ص 168؛ خوارزمی، محمد بن احمد، مفاتیح العلوم، ص 46 .

[4]. قزوينى رازى‏،،عبد الجليل‏، نقض، ص 103، انتشارات انجمن آثار ملى‏، تهران‏، 1358 ش‏.

[5]. طبری، عماد الدین، كامل البهائي في السقيفة، ج‏1، ص 44، المكتبة الحيدرية، چاپ اول‏، 1426 ق.