سنت

اصطلاح اخص قضا و قدر[1]: قضا تمامی سنت های تکوینی و تشریعی خداوند که ثابت، قطعی و غیرقابل تغییرند و قدر نیز سنت خداوند است که راه تعامل با سنت های تکوینی و تشریعی را معین می سازد. تعقل و درست عمل کردن نسبت به… اطلاعات بیشتر

اصطلاح سنت در قرآن و روایات،[1] به روش و طریقت معنا شده است؛ و به دو روش بشری و الهی اشاره می نماید: سنت بشری روش، آداب و رسومی که انسان ها در زندگانی خویش بر اساس عادت و عرف به آن ها پایبندند که… اطلاعات بیشتر

صاحب‌نظران مسائل اسلامی و کارشناسان علوم دینی؛ یعنی فقها و مجتهدان، احکام و قوانین الهی را از مآخذی استنباط و استخراج می نمایند که به آن، منابع فقه یا منابع اجتهاد و یا ادلّه احکام گفته می شود. این منابع در فقه شیعه عبارت است… اطلاعات بیشتر

خمس در لغت به معنای«یک پنجم» و جمع آن «اخماس» است.[1] و در اصطلاح فقه عبارت است از: پرداخت یک پنجم اموال و در آمدی که از راه زراعت، صنعت، تجارت، پژوهش و یا از راه های کارگری و کارمندی و… به دست می آید… اطلاعات بیشتر

مجموعۀ ابهامات قابل طرح در این موضوع، در هفت محور، بررسی می شود. در این فرصت، نخست  ابهامات را بیان نموده سپس به پاسخ های آن ها می پردازیم: 1. آیا باید تمام رفتار و کردار انسان، مطابق با اسلام باشد و چگونه این موضوع،… اطلاعات بیشتر

هدف از برگزاری مجالس عزا در سوم روز درگذشت یک مسلمان، یا هفتم و …، تجلیل از کسانی است که روزی در میان ما بوده و اکنون از جمع ما به سرای باقی شتافتند. این گونه مجالس از آن رو برگزار می شود، تا مردم… اطلاعات بیشتر

چند نوع نسخ در آيات قرآن قابل تصور است كه برخی مورد قبول و برخی مردود است. یکی از آن اقسام که مربوط به بحث ما است، نسخ قرآن به سنّت است که این خود یکی از اقسام «نسخ حكم و بقای آيه» است؛ بدين… اطلاعات بیشتر

سنّت‏ در لغت عبارت است از: روشى كه مردم از آن پيروى كنند و براى آنان به صورت عادت در آمده باشد، چه نيكو و چه ناپسند. اين معنا را علامه فيروزآبادى در كتاب قاموس المحيط، و اسماعيل بن حماد جوهرى در كتاب صحاح اللغة،… اطلاعات بیشتر

چند نوع نسخ در آيات قرآن قابل تصور است كه برخی مورد قبول و برخی مردود است. یکی از آن اقسام که مربوط به بحث ما است، نسخ قرآن به سنّت است که این خود یکی از اقسام «نسخ حكم و بقای آيه» است؛ بدين… اطلاعات بیشتر

خداوند در قرآن می فرماید: “وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ وَلَـكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ”[1] و اگر اهل شهرها ايمان مى آوردند و تقوا پيشه مى‏كردند، يقينا [درهاى‏] بركاتى از آسمان و زمين بر آنان مى گشوديم،… اطلاعات بیشتر