کپی شد
ویژگی های شخصیتی یمانی
پس از بررسی منابع روایی و تاریخی، مطلبی که به صورت صریح و مستقیم به ویژگی‌های شخصیتی یمانی پرداخته باشد، یافت نشد. اما با توجه به برخی از القاب وی که در بعضی از روایات وارد شده، می توان به پاره‌ای از ویژگی‌های شخصیتی او پی برد.
- مرد قیام و مبارزه.
در برخی از روایات امامان معصوم (علیهم السلام)، به قیام و خروج او برعلیه ظالمان اشاره شده است. از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: «پیش از قیام قائم پنج نشانه حتمی است: یمانی، سفیانی، صحیه آسمانی، شهادت نفس زکیه و خسف بیداء».[1]
در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) نیز نقل شده است: «(قبل از قیام قائم) ندای آسمانی، خروج سفیانی، خروج یمانی، شهادت نفس زکیه، آشکارشدن دستی در آسمان، حتمی است …».[2]
- ولایت‌مدار، پیرو و محب امیرالمؤمنین (علیه السلام).
در بعضی از احادیث به پیروی و تبعیت او از امیرالمؤمنین (علیه السلام) اشاره شده است. امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «یمانی از محبّان و پیروان حضرت علی (علیه السلام) است …».[3]
- یاری‌شده و پیروز.
ویژگی دیگری که با توجه به روایات، می‌توان برای یمانی ذکر نمود، ویژگی پیروز و یاری شده از جانب خداوند قادر است. این معنا را می‌توان از برخی احادیث به‌دست آورد.
از امام باقر (علیه السلام) چنین نقل شده است: «… سپس منصور یمانی همراه سپاهیانش از سوی صنعا به سوی آنها ره‌سپار می‌شود …».[4]
در روایتی از خروج مردی از یمن که یاری‌دهنده جانشین پیامبر (صلی الله علیه و آٔله) است، با عنوان منصور یاد شده است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این روایت در وصف اهل یمن فرموده‌اند: «مردم سرزمین یمن قلب‌هایی رقیق و ایمان‌هایی استوار دارند. «منصور» که با هفتاد هزار نفر قیام می‌کند و جانشین من و جانشین وصی مرا یاری می‌دهد، از آنها است».[5]
- پیشوایی و رهبری مردم.
در منابع اهل سنت، چنین نقل شده است: «در زمان آن پیشوای یمانی که قسطنطنیه (استانبول) و روم به دست او فتح می‌شود، دجال ظهور می‌کند و عیسی بن مریم (علیهما السلام) از آسمان نزول می‌نماید».[6]
[1]. صدوق، محمد بن على، كمال الدين و تمام النعمة، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج 1، ص 650.
[2]. نعمانی، محمد بن ابراهيم، الغيبة، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ص 252.
[3]. طوسى، محمد بن حسن، الغيبة، ص 661.
[4]. مؤسسه المعارف الاسلاميه، معجم احاديث الامام المهدي تحت اشراف: كوراني، علي ، ج 3، ص 275.
[5]. الغيبة (نعمانی)، ص 39.
[6]. ابن حماد، نعیم بن حماد، الفتن، تحقیق: زهيري، سمير أمين، ج 1، ص 410؛ ر. ک. همین کتاب ج 2، ص 449 و 458.