کپی شد
مفهوم‌شناسی حنبلیه
حنبلیه که جمعش حنابله است، به أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد بن ادریس منسوب می‌باشد.[1]
احمد حنبل؛ مؤسس[2] طریقهای است كه یكى از اركان چهارگانه مذاهب اهل سنت است؛[3] از این‌رو به پیروان طریقه وی[4] حنبلیه گفته می‌شود.[5]
به این فرقه حرقوصیة نیز گفته‌می‌شود، چون احمد بن حنبل از أولاد حرقوص بن زهیر خارجى[6] است و گفته‌شده كه طبرى، آن‌ها را به این نام نامیده‌است؛ به جهت آن‌كه بربهارى حنبلى در بعضى از چیزهایى كه راجع به غدیر خمّ بود، طعن نموده است.[7]
[1]. موسوى زنجانى، سيد ابراهيم، عقائد الإمامية الإثني عشرية، ج 3، ص 98.
[2]. نراقی، ملا مهدی، أنيس الموحدين، مقدمه: آيت الله حسن زاده، تصحيح و تعليق: شهيد آيت الله قاضى، ص 162.
[3]. شبلى نعمانى، محمد، تاريخ علم كلام، ترجمه: فخر داعى گیلانی، سيد محمد تقى، ص 166.
[4]. حلی، حسن بن یوسف، الرسالة السعدية، ص 33.
[5]. تاريخ علم كلام، ص 166.
[6]. حرقوص بن زهیر سعدی تمیمی؛ معروف به ذوالثدیه، صحابی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از فرماندهان جنگ‌های دوره خلفای نخستین بود. او در صفین جز یاران علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) بود، اما بعدها به خوارج پیوست و در کنارشان، با علی (علیه السلام) جنگید. او يكى از پيشوايان «حروریه» مى‌باشد. هنگامی که علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) به نبرد خوارج رفت، حرقوص به وی گفت: به خدا سوگند! در نبرد با تو غیر از رضایت الهی و نجات در آخرت را نمی‌خواهیم. سپس علی (علیه السلام) این آیه را برای او تلاوت کرد: «قل هل اُنبّئکم بالاخسرین اعمالاً الذین ضلّ سعیهم فی الحیاة الدنیا وهم یحسبون انهم یحسنون صنعاً (کهف/103 و 104)؛ بگو: آیا شما را آگاه کنیم که کردار چه کسانی بیش از همه به زیان‌شان بود؟ آنهایی که کوشش‌شان در زندگی دنیا تباه شد و می‌پنداشتند کاری نیکو می‌کنند». وی سرانجام به سال ۳۸ هجری قمری در جنگ نهروان کشته شد. سایت ویکی فقه، «حرقوص بن زهیر سعدی تمیمی».
[7]. حسینی تهرانی، سید محمد حسین، امام شناسى، ج 7، ص 151.