دیدگاه علامه حسن زاده آملی در باره اهل بیت (علیهم السلام)

علامه حسن زاده آملی (رحمة‌الله علیه) دیدگاه ویژه‌ای نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) داشت، و آن برگزیدگان و سفرای الهی را در عالی‌ترین و برترین درجات انسانی می‌دید. بخشی از نظر و خضوع علامه نسبت به آن ذوات مقدسه در کتاب «انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه» ایشان منعکس شده است:

«چنان که قرآن کريم، خود بهترين حجت بر رسالت خاتم انبياء محمد مصطفى (صلّى اللّه عليه و آله) است، روايات اوصياى آن حضرت نيز، بهترين حجت بر حجت بودن آنان‏اند و خود آن بزرگان، دليل امام بودن خودشان‏اند که: الدليل دليل لنفسه، و آفتاب آمد دليل آفتاب.

اگر کسى با نظر تحقيق و ديده انصاف در روايات و خطب و کتب و رسائل و به ويژه در ادعيه و مناجات‌هاى اهل بيت (عليهم السّلام) تدبّر کند، اعتراف مى‏نمايد که اين همه معارف حقه از اوتاد و ابدال و افرادى که مدرسه و معلّم نديده‏اند، به جز از نفوس مؤيد به روح القدس نتواند بوده باشد. اماميه را در اثبات حقانيت امامت و خلافت يک‏يک ائمه اثنا عشر (عليهم السّلام)، همين معارف مروى از آن بزرگان کافى است. بلکه صحاح سته و ديگر جوامع روائى حضرات اهل سنت، به تنهايى در اين موضوع خطير بسنده‏اند.

غرض اين که کلمات سفراى الهى و حاملين وحى و روايات آل پيغمبر (صلی الله علیه و آله) خود بهترين حجت بر حجت بودن آنان‏اند، چنان‌که الدليل دليل لنفسه، آفتاب آمد دليل آفتاب».[1]

[1] . حسن زاده آملى، حسن، انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغة، متن، ص 2.