Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

حضور امام علی (علیه السلام) در جنگ‌ها و مأموریت‌ها

امام علی (علیه السلام) در دوران ده ساله همراهی با پیامبر (صلی الله علیه و آله) بعد از هجرت، در همه جنگ‌های آن حضرت، به غیر از جنگ تبوک که به امر ایشان و به عنوان جانشین در مدینه مانده بود، حضور داشت و غالبا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرچم را به دست ایشان می داد.[1]

نام تعدادی از غزوه‌هایی[2] که حضرت در آنها حضور داشته عبارتند از: ودان یا ابواء،[3] بواط و بدر الاولی،[4] العشیرة،[5] بدر،[6] جهینه،[7] احد،[8] بنو نضیر،[9] خندق (احزاب)،[10] بنو قریظه،[11] وادی الرمل (ذات السلاسل)،[12] بنو مصطلق،[13] حدیبیه،[14] خیبر،[15] وادی القری،[16] عمرة القضاء،[17] فتح مکه،[18] حنین،[19] و طائف.[20]

ابن عساکر تعداد سریه‌هایی[21] را که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در آنها شرکت داشته، 19 مورد اعلام می‌نماید.[22] بعضی از آنها عبارتند از: بنی سعد فدک،[23] فلس،[24] یمن.[25]

آن حضرت در سنین جوانی، مأموریت‌های مختلفی از جانب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) داشت که یکی از آنها رفتن به یمن برای تبلیغ و ارشاد و قضاوت میان مردم آن دیار بود. امام علی (علیه السلام) هنگام رفتن به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عرض کرد: من نمی دانم که قضاوت چیست؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با دست مبارکش به سینه ایشان زد و این گونه دعا نمود: «خدایا قلبش را هدایت کن و زبانش را محکم نما». امام علی (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند (بعد از این دعای حضرت) در هیچ قضاوت بین دو نفر، دچار شک و تردید نشدم.[26]

برخی دیگر از مأموریت‌های آن حضرت عبارت‌اند از: ابلاغ آیات سوره برائت (سوره توبه) به مشرکان مکه،[27] جبران و اصلاح جنایت خالد بن ولید،[28] اعزام به منطقه حسمی و جبران اقدام زید بن حارثه،[29] اعزام به عمان و کشتن جلندی بن کرکره،[30] و دعوت جنیان به اسلام.[31]

 [1]. ابن طولون حنفی، شمس الدین محمد بن علی، الأئمة الاثنا عشر، محقق: المنجد، صلاح الدین، ص 49؛ ابن الجوزی، سبط، تذکرة الخواص، ص 28؛ باعونى‏، شمس الدین، جواهر المطالب فی مناقب الإمام على بن أبى طالب (علیهما السّلام)، ج ‏1، ص 234.

[2]. مقصود از «غزوه» آن‏گونه هجوم به دشمن است كه خود رسول خدا (صلی الله علیه و آله) همراه سپاه ‏بوده و آن را رهبرى مى‏كرد. ر.ک: سبحانى‏، جعفر، فروغ ابدیت (تجزیه و تحلیل كاملى از زندگى پیامبر اكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم)، ص 459.

[3]. طبرى (عماد الدين)، حسن بن على، مناقب الطاهرين، ج ‏1، ص 357.

[4]. امین عاملى، سید محسن، أعیان الشیعة، ج ‏1، ص 381.

[5]. همان.

[6]. واقدى‏، محمد بن عمر، المغازى‏، تحقيق: مارسدن جونس، ج ‏1، ص 153.

[7]. كوفى‏، محمد بن سليمان، مناقب الإمام أمير المؤمنين على بن أبى طالب (عليهما السلام)، ج ‏2، ص 610.

[8]. الأئمة الاثنا عشر، ص 49.

[9]. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏1، ص 91 و 92.

[10]. همان، ص 98.

[11]. همان، ص 109.

[12]. همان، ص 113.

[13]. همان، ص 118.

[14]. همان، ص 119.

[15]. الأئمة الاثنا عشر، ص 50.

[16]. أعیان الشیعة، ج ‏1، ص 407.

[17]. المغازي‏، ج ‏2، ص 738.

[18]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏1، ص 56 و 57.

[19]. همان، ص 140.

[20]. همان، ص 152.

[21]. مقصود از «سريّه»، اعزام گروه‏ها و يا گردان‏ها و هنگ‏هايى بود كه خود پيامبر (صلی الله علیه و آله) شخصا در آن شركت نداشت، بلكه براى آنان سرپرستى معين و آنها را به مقصدى اعزام مى‏كرد. ر.ک: فروغ ابدیت (تجزیه و تحلیل كاملى از زندگى پیامبر اكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم)، ص 459.

[22]. ابن عساكر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج ‏42، ص 578.

[23]. المغازي‏، ج ‏2، ص 562؛ بيهقى، ابوبكر، دلائل النبوة، ج ‏4، ص 84.

[24]. المغازي‏، ج ‏3، ص 984.

[25]. همان، ص 1079.

[26]. ابن عبد‌البر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، محقق: البجاوى، على محمد، ج 3، ص 1100.

[27]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏1، ص 65.

[28]. همان، ص 54 – 56.

[29]. شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السَؤول فى مناقب آل الرسول (صلی الله علیه و آله)، ص 141 و 142.

[30]. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج ‏2، ص 311.

[31]. ابن حجر عسقلانى، احمد بن علی، الإصابة فى تمییز الصحابة، محقق: عبدالموجود، عادل احمد و معوض، على محمد، ج ‏4، ص 402.