خرافات، آفت دین

دین استوارترین ستون حیات مادی و معنوی انسان است که به او عزت و شرافت می بخشد و او را از اسارت ها و تعلقات و وابستگی های نفسانی و حیوانی آزاد می سازد. دین برنامه سعادت و رستگاری بشر است. دین کیمیای معنوی، نوش دارویی است که سبب آرامش حقیقت انسان که همان جان ملکوتی او است می شود. دين، امری قدسی و الهی است که در آن خطا و اشتباه و آسيب و آفت راه ندارد. خطاپذيری و اشتباه كاری مربوط به امور بشری است و آسيب و آفت در بحث آسيب شناسی دين و دينداری، به حقيقت دين باز نمی گردد، بلكه به نحوۀ رويكرد مردمان به دين و فهم و تلقی انسان از دين و نوع معرفت دينی و شيوۀ دينداری باز می گردد.

آفات دین دارای شاخه های مختلفی است؛ زیرا یک دسته از آفات دین آفاتی است که متوجه ایمان شخص دین دار و متدین است که همین آفات گاهی در مرحله شناخت و معرفت دین است (آفات دین پژوهی) و گاهی در مرحلۀ عمل به احکام و دستورات و رعایت احکام و حدود و حقوقی است که دین، رعایت آنها را واجب نموده است مثل حسد و عجب و فخر. دسته دیگر از آفات دین آفاتی است که در مسائل اجتماعی دین مطرح است نظیر خرافات و تحریفات و اعمال سلیقه ها که حفظ و صیانت و گسترش دین را تهدید می کند.

وارد کردن خرافات و بدعت ها در دین، نمایش چهره ای موهوم و خیالی و غیر واقعی از دین و…از آفات و آسیب های بسیار خطرناک ابقاء و گسترش و توسعه دین در جوامع بشری است. آمیخته شدن آموزه های اصیل دین با خرافات، بدعت ها و مسائل خارج از دایره دین و عقل، سبب ایجاد تصویر غیر واقعی و غیر قابل قبول از دین خواهد شد که نتیجه اش طردشدن دین است.