کپی شد
گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد و …
از جمله آداب بسیار مؤکد اسلامی هنگام تولد نوزاد، گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد است. البته غیر از اذان و اقامه گفتن، اذکار دیگری هم سفارش شده است، که به صورت مختصر به بعضی از روایاتی که در مورد اذان و اقامه و سایر اذکار، وارد شده است، اشاره می شود:
پيامبر خدا (ص): براي هر كس فرزندي به به دنیا آمد، بايد در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگويد؛ چرا كه اين كار، مايه ايمنی از شيطان رانده شده است.[1]
امام على (ع) فرمودند: وقتى زمان زايمان فاطمه (س) فرا رسيد، پيامبر خدا (ص) به اسماء بنت عميس و امّ سلمه فرمودند: «در كنارش باشيد، وقتى فرزندش به دنيا آمد و گريست، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگوييد؛ چرا كه هر جا همانند اين كار انجام شده، نوزاد از شيطان در امان مانده است و هيچ نكنيد تا من بيايم». وقتى فاطمه (ع) فرزندش را به دنيا آورد، آنان همين كار را كردند، سپس، پيامبر خدا (ص) آمدند و ناف او را بُريدند و نخستين خوراک را با آب دهانش به او دادند و گفتند: «خداوندا! من او را و فرزندان او را از شرّ شيطان رانده شده، در پناه تو قرار مىدهم».[2]
پيامبر خدا (ص) می فرماید: هركس صاحب فرزند شود و در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگويد، ام صبيان[3] به او زيان نمي‌رساند.[4]
رسول خدا (ص) پس از تولد حسنین (ع) در گوش راست آنان اذان، و در گوش چپ آنها اقامه، گفتند. رسول خدا (ص) می‌فرمودند: «در گوش راست نوزاد اذان و در گوش چپش اقامه بگویید؛ چرا که بچه را از شیطان حفظ می‌کند. سپس در گوش او سوره فاتحة الکتاب و آیة الکرسی و آیات آخر سوره حشر و سوره اخلاص و دو سوره ناس و فلق (معوذیتن) را بخوانید».[5]
[1]. کلینی، كافی، ج 6، ص 24، ح 6.
[2]. مجلسی، بحار الانوار، ج 43، ص 255؛ الإمام عليّ (ع): لَمّا حَضَرَت وِلادَةُ فاطِمَةَ (س)، قال رَسولُ اللّهِ و آله (ص) لِأَسماءَ بِنتِ عُمَيسٍ و اُمِّ سَلَمَةَ: اِحضَراها، فإِذا وَقَعَ وَلَدُها واستَهَلَّ فَأَذِّنا في اُذُنِهِ اليُمنى و أَقِيما في اُذُنِهِ اليُسرى؛ فَإِنَّهُ لا يُفعَلُ ذلِكَ بِمِثلِهِ إلاّ عُصِمَ مِنَ الشَّيطانِ، و لا تُحدِثا شَيئا حَتّى آتِيَكُما. فَلَمَّا وَلَدَت فَعَلَتا ذلِكَ ، فَأتاهُ النَّبِيُ (ص) و آلهفَسَرَّهُ وَ لَبَّأهُ بِريقِهِ، و قالَ: اللّهُمَّ إنِّي اُعيذُهُ بِكَ و وُلدَهُ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ.
[3]. ام صبيان، به نوعی بيماری می‌گويند كه در آن، فرد دچار حالتی می‌شود كه در اصطلاح به آن «باد گرفتن» می‌گويند و گاهی موجب بيهوشی فرد می‌گردد. همچنين، گفته شده كه ام صبيان، نوعی جن است كه كودكان را می‌آزارد. در فارسی، ام صبيان، برابر مادر ديو و ديوزدگی دانسته شده است. ر.ك: دانش‌نامه احاديث پزشكی، ج 1، ص 677.
[4]. مسند أبی يعلی، ج 6، ص 181، ح 6747؛ الفردوس، ج 3 ص 632، ح 5982؛ كنز العمال، ج 16، ص 457، ح 45414.
[5]. مستدرك الوسائل، ج 15، ص 138، «دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ، عَنْ عَلِيٍّ (ع) أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص)، قَالَ: مَنْ وُلِدَ لَهُ مَوْلُودٌ فَلْيُؤَذِّنْ فِي أُذُنِهِ الْيُمْنَى وَ يُقِيمُ فِي الْيُسْرَى فَإِنَّ ذَلِكَ عِصْمَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ إِنَّهُ ص أَمَرَ أَنْ يُفْعَلَ ذَلِكَ بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ أَنْ يُقْرَأَ مَعَ الْأَذَانِ فِي أُذُنِهِمَا فَاتِحَةُ الْكِتَابِ وَ آيَةُ الْكُرْسِيِّ وَ آخِرُ سُورَةِ الْحَشْرِ وَ سُورَةُ الْإِخْلَاصِ وَ الْمُعَوِّذَتَانِ».