کپی شد
کثرت طولی و عرضی
در مباحث كلام جدید كثرت دینی را میتوان به دو گونۀ طولی و عرضی تقریر كرد. كثرت طولی عبارت است از: ادیان یا شرایع آسمانی كه در طول تاریخ بشر ظهور نموده و به دین یا شریعت اسلام ختم گردیده است. چنین كثرتی نه با حقانیت همگانی ادیان منافات دارد و نه از جنبه عملی مشكل آفرین است؛ زیرا فرض بر این است كه همه آنها الهی و توحیدیاند، اما كثرت عرضی ادیان و شرایع آسمانی بدین صورت است كه همه یا عدهای از پیروان دین یا شریعت پیشین، از شریعت آسمانی جدید سرباز زده و بر شریعت پیشین باقی بمانند كه این فرض مشخصاً با حقانیت همگانی ادیان منافات دارد.[1]
[1]. ر.ك: ربانی گلپایگانی، علی، تحلیل و نقد پلورالیسم دینی، ص24، مؤسسۀ فرهنگی دانش و اندیشۀ معاصر، چاپ سوم، تهران، 1386ش.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید