کپی شد
چکیده مقاله سلیمان نبی (علیه السلام)
باسمه تعالی
حضرت سلیمان (علیه السلام) از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل است که در سرزمینی بین مصر و شام (بیت لحم) دیده به جهان گشود.
نام پدر بزرگوارش حضرت داوود (علیه السلام)، و نام مادر ایشان «برسبا» ذکر شده‌است. او دارای مقام نبوت و حكومت بی نظیر و بسیار وسیعی بود.
نام آن حضرت، هفده بار در سوره‌های متعددی از قرآن کریم آمده است.
وی دارای همسران و فرزندانی نیز بوده که به طور دقیق، نام و اسامی آنها در منبع خاصی نیامده است.
یکی از داستان‌های مرتبط با حضرت سلیمان (علیه السلام)، قصه «بُلْقَیس بنت شراحیل»؛ فرمانروا و ملکه سرزمین سبأ است که طی آیاتی در قرآن کریم به آن پرداخته شده است.
آن حضرت دارای آیین و شریعت مستقل نبوده، بلکه مبلِّغ شریعت آخرین پیامبر صاحب شریعت خود؛ یعنی حضرت موسی (علیه السلام) بوده و کتاب آسمانی هم نداشته است.
دیدگاه قرآن کریم در مورد ویژگی‌های آن حضرت این گونه است که او را از جمله پیامبران بزرگ الهی می‌داند که مورد عنایت خاصّ خداوند قرار گرفته و گنجینه نعمت و قدرت الهی بر روی زمین به دست وی داده شد. او به اذن خداوند در روی زمین دارای قدرت و حکومت ظاهری بی‌نظیری در تاریخ گشته و خداوند باد را مسخّر وی، و جماعت شیاطین و جنیّان و پرندگان و حیوانات را به خدمت وی در آورده بود.
در مقابل، تصویر حضرت سلیمان (علیه السلام) در تورات و نزد یهودی‌ها؛ تصویری مخدوش و همراه با خرافات و نسبت‌های ناروایی است که چهره تابناک این پیامبر الهی را با غباری از اتّهامات و اندیشه‌های باطل پوشانده است.
آن حضرت از نظر اخلاقی و صفات انسانی، شخصیتی بزرگوار، برگزيدۀ خدا و در همۀ جهات اخلاقى، عبادى و علمى در اوج كمال و دارای کرامات فراوانی؛ مانند علم، حکمت، قدرت قضاوت به حق و عادلانه، سخن گفتن با پرندگان، مورچگان، و سایر حیوانات، داشتن لشکرهایی از جنیان و پرندگان و تحت فرمان بودن باد برای او است.
آن بزرگوار اقدامات برجسته‌ای در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، عمرانی و نظامی انجام داده است. وی همچنین مانند سایر انبیاء الهی دارای موافقان و مخالفان متعددی بوده است.
مرگ ایشان در حالی اتفاق افتاد که ایستاده و بر عصایش تکیه داده بود. در همان حالت، جنّ‌ها به تصوّر این که او زنده است و نگاه می‌کند، برای او کار می‌کردند. این وضعیت چند روز طول کشید تا سرانجام موریانه‌ای وارد عصای وی شد و درون آن را خورد. عصا شکست و سلیمان (علیه السلام) به زمین افتاد. آن‌گاه همه فهمیدند که او از دنیا رفته است.