چکیده مقاله حضرت فاطمه بنت اسد (علیها السلام)

حضرت فاطمه بنت اسد (علیها السلام)؛ مادر امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب (علیهما السلام)، در شهر مکه، رشد و نمو نمود. پدرش؛ «اسد فرزند هاشم فرزند عبد مناف فرزند قصی» و مادرش؛ «فاطمه دختر هرم بن رواحة بن حجر بن عبد بن معيص بن عامر بن لؤى» می‌باشد. همسرش؛ «حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطّلب فرزند هاشم فرزند عبد مناف فرزند قصی» است. وی شش فرزند به نام‌های: «طالب، عقیل، جعفر، امام علی (علیه السلام)، ام هانی و جمانه» داشت.

حضرت فاطمه بنت اسد (علیها السلام)، دارای فضایل و ویژگی‌هایی بود که وی را در تاریخ اسلام برجسته نمود:

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ایشان، این بود که در امر نگهداری و سرپرستی از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در سنین کودکی آن حضرت، با همسرش حضرت ابوطالب (علیه السلام) همکاری نموده و پیامبر (صلی الله علیه و آله) را مورد مهر و محبت و نیکی کامل خود قرار می‌داد، تا جایی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به این بانوی مکرمه، «مادر» می‌گفت. فاطمه بنت اسد (علیها السلام)، برای به‌دنیا آوردن فرزند عزیزش امیرالمؤمنین (علیه السلام)، سه روز در خانه خدا (کعبه)، به نحو اعجاز، مهمان پروردگار عالم بود. او جزو اولین زنان مسلمان و اولین زنان بیعت‌کننده با رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود. او اولین زنی بود که با پای پیاده به‌سوی مدینه هجرت کرد. دانشمندان علم حدیث، وی را در زمره راویان حدیث از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برشمرده‌اند و از ایشان 46 حدیث نقل نموده‌اند.

این بانوی مکرمه سرانجام در سال چهارم هجری، در مدینه منوّره، رحلت نمود و در منطقه «روحاء مقابل حمام أبي قطيفة» یا «بقیع» به‌خاک سپرده شد.