چکیده مقاله انتخابات

انتخابات در لغت، جمع انتخاب (election)؛ به معنای اختیارکردن و برگزیدن آمده و در اصطلاح سیاسی به معنای «فرآیند برگزیدن شخصی برای عهده‌داری منصبی عمومی از طریق رأی‌گیری» ذکر شده است.

هر چند بسیاری معتقدند که مشارکت مردمی در اولین جوامع انسانی (شهر‌ها، روستا‌ها و قبایل اولیه) نیز وجود داشته و ریشه‌های آن را به دوره ودایی در هند و جوامع اولیه سومری و سامی بر می‌گردانند، اما آن‌چه اکثر مورخان بر سر آن اجماع دارند این است که اولین انتخابات، به معنای دموکراتیک خودش در یونان باستان و در آتن شکل گرفت، و سپس به تدریج رشد یافت، تا به شکل امروزی خود درآمد. اولین انتخابات مستقیم در ایران، بعد از انقلاب مشروطه در زمان مظفرالدین‌شاه قاجار و حکومت مشروطه در ایران تشکیل شد. این انتخابات از آنِ مجلس شورای ملی بود. پس از انقلاب اسلامی ایران، انتخابات با نظارت شورای نگهبان ادامه یافت. هم‌اکنون طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رئیس قوه مجریه، و اعضای قوه مقننه، مجلس خبرگان رهبری، و شوراهای شهر و روستا به طور مستقیم، و شخص رهبر انقلاب اسلامی به طور غیرمستقیم، توسط مردم انتخاب می‌شوند.

در مورد همه انتخابات، دو مسأله مهم مطرح است: یکى اصل شرکت مردم در انتخابات و انداختن رأى در صندوق، و دوم شناخت و تشخیص کاندیداى اصلح که در این باره بزرگان جامعه اسلامی؛ نظیر امام خمینی، مقام معظم رهبری و مراجع عظام تقلید، بیانات و رهنمود‌های متعددی دارند.

سؤالات و شبهات انتخاباتی به همراه پاسخ آن‌ها و اخلاق انتخاباتی، از دیگر مباحثی است که در این مقاله به آنها پرداخته شده است.