پیشینۀ بت پرستی

مجمل التواریخ می نویسد:

نمرود بن كنعان بن كوش از پادشاهان بت‏پرست که در عبادت بت، کسی ستمكاره‏تر و سخت‏تر از او نبوده است  اوّل بت‏پرستى است از روزگار طهمورث، که چون كسى می مرد شکل او را از چوب می تراشيد و آن را پرستش می كردند.[1]

همچنین در طبقات ناصری آمده است: نمرود بن كنعان بن كوش بن حام بن نوح، اول كسی است كه بعد از طوفان (نوح) جبارى كرد و تاج بر سرش نهاد، او بود که زمين بابل را به تصرف درآورد، عرب و عجم بگرفت و بت خانه بنا كرد، بت‏پرستى می كرد، بت زرين و سيمين بساخت، همه را بجواهر مرصع كرد، آذر بت گر را بر خزانها و بتان و جهاز ايشان امين گردانيد و علوم نجوم را متابعت نمود، و ظن قوی آنست، كه آن بتان بر صورت و رسم كواكب ساخته بودند، و ايشان را مى‏پرستيد.[2] 

[1] مجمل التواريخ و القصص، ص 189 و 190، تحقيق، ملك الشعراء بهار، تهران، كلاله خاور.

[2] طبقات ناصرى تاريخ ايران و اسلام، منهاج سراج، ج ‏1، ص 138، تحقيق: حبيبى، عبد الحى، تهران، دنياى كتاب، چ اول، 1363ش.