پدر و مادر امام حسین (علیهم السلام)

نهال پاک امام حسین (علیه السلام) ، از مادری چون فاطمه زهرا (علیها السلام)؛ سیده نساء عالمیان، است که خداوند او را به فضل خویش طاهر گردانید. او فاطمه زهرا ‏(علیها السلام) حقیقتی است که اخگری از روح پدر و فیضی از نور او را دارد و پروردگار عالم، دوستی او بر مسلمین را واجب فرموده است، تا جزئی از عقیده و دینشان باشد، در حالی که فضیلت و جایگاه عظیمش را در اسلام گسترده ساخته تا الگویی برای زنان امتش باشد.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حق ایشان فرمودند:

1. «خداوند برای خشم تو خشمگین می‌شود و برای رضای تو خشنود می‌گردد…».[1]

2. «همانا فاطمه پاره تن من است، مرا می‌آزارد آن چه وی را بیازارد و مرا به زحمت می‌اندازد، آن چه وی را به زحمت اندازد…».[2]

اما پدر بزرگوار امام حسین (علیه السلام)، امام علی (علیه السلام)، پیشوای حق و عدالت در زمین، برادر پیامبر (صلی الله علیه و آله) و دروازه علم آن حضرت است، کسی که نسبت به وی به منزله هارون به موسی بود و نخستین کسی بود که به خدا ایمان آورد و پیامبرش را تصدیق کرد. سنگینی بار جهاد مقدس را از نخستین فجر دعوت اسلامی بر دوش گرفت و در مواضع هولناک فرورفت و با نیروهای شرک و الحاد، درگیر نبردی هراس انگیز و تنگاتنگ شد تا این که این دین، با بازویی قوی از جهاد و کوشش‌هایش پای گرفت. خداوند وی را به هر مکرمتی گرامی داشت و به هر فضیلتی مخصوص گردانید، وی پدر ائمه طاهرین (علیهم السلام) است که سرچشمه‌های حکمت و نور را در زمین پراکنده ساختند.