searchicon

کپی شد

ویژگی‌های شخصیتی حضرت یعقوب (علیه السلام) از دیدگاه قرآن

حضرت یعقوب (علیه السلام) از جمله پیامبرانی است که نامش به صورت مکرّر در قرآن آمده و از وی تمجید شده است.[1] بعضی از آیات مربوط به آن حضرت در ضمن چند بخش ارائه می‌شود:

الف) ایمان به خداوند و سفارش به توحید و تسلیم

  1. «و ابراهيم و يعقوب (در واپسين لحظات عمر،) فرزندان خود را به اين آيين، وصيت كردند (و هر كدام به فرزندان خويش گفتند:) فرزندان من! خداوند اين آيين پاک را براى شما برگزيده است و شما، جز به آيين اسلام [تسليم در برابر فرمان خدا] از دنيا نرويد».[2]
  2. «آيا هنگامى كه مرگ يعقوب فرا رسيد، شما حاضر بوديد؟! در آن هنگام كه به فرزندان خود گفت: پس از من، چه چيز را مى‏پرستيد؟ گفتند: خداى تو، و خداى پدرانت، ابراهيم و اسماعيل و اسحاق، خداوند يكتا را، و ما در برابر او تسليم هستيم».[3]
  3. «بگوييد: ما به خدا ايمان آورده‏ايم و به آن چه بر ما نازل شده و آن چه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پيامبران از فرزندان او نازل گرديد، و (همچنين) آن چه به موسى و عيسى و پيامبران (ديگر) از طرف پروردگار داده شده است، و در ميان هيچ يک از آنها جدايى قائل نمى‏شويم، و در برابر فرمان خدا تسليم هستيم (و تعصبات نژادى و اغراض شخصى، سبب نمى‏شود كه بعضى را بپذيريم و بعضى را رها كنيم)».[4]
  4. «من (یوسف)، از آيين پدرانم؛ ابراهيم و اسحاق و يعقوب پيروى كردم! براى ما شايسته نبود چيزى را همتاى خدا قرار دهيم. اين از فضل خدا بر ما و بر مردم است، ولى بيشتر مردم شكرگزارى نمى‏كنند».[5]
  5. «بگو: به خدا ايمان آورديم و (همچنين) به آن چه بر ما و بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل گرديده و آن چه به موسى و عيسى و (ديگر) پيامبران، از طرف پروردگارشان داده شده است، ما در ميان هيچ يک از آنان فرقى نمى‏گذاريم و در برابرِ (فرمان) او تسليم هستيم».[6]

ب) نزول وحی بر حضرت یعقوب (علیه السلام)

«ما به تو وحى فرستاديم همان گونه كه به نوح و پيامبران بعد از او وحى فرستاديم و (نيز) به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [بنى اسرائيل‏] و عيسى و ايّوب و يونس و هارون و سليمان وحى نموديم و به داوود زبور داديم».[7]

ج) هدایت حضرت یعقوب (علیه السلام)

«و اسحاق و يعقوب را به او [ابراهيم‏] بخشيديم و هر دو را هدايت كرديم و نوح را (نيز) پيش از آن هدايت نموديم و از فرزندان او، داوود و سليمان و ايّوب و يوسف و موسى و هارون را (هدايت كرديم)، و اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‏دهيم».[8]

د) بشارت ولادت حضرت یعقوب (علیه السلام) به حضرت ابراهیم (علیه السلام)

  1. «و همسرش (همسر حضرت ابراهیم) ايستاده بود، (از خوشحالى) خنديد، پس او را به اسحاق، و بعد از او يعقوب بشارت داديم».[9]
  2. «هنگامى كه از آنان و آن چه غير خدا مى‏پرستيدند كناره‏گيرى كرد، ما اسحاق و يعقوب را به او (ابراهیم علیه السلام) بخشيديم و هر يک را پيامبرى (بزرگ) قرار داديم».[10]
  3. «و اسحاق، و علاوه بر او، يعقوب را به وى (ابراهیم علیه السلام) بخشيديم و همه آنان را مردانى صالح قرار داديم!».[11]
  4. «و (در اواخر عمر،) اسحاق و يعقوب را به او (حضرت ابراهیم علیه السلام) بخشيديم و نبوت و كتاب آسمانى را در دودمانش قرار داديم و پاداش او را در دنيا داديم و او در آخرت از صالحان است».[12]

هـ) دوراندیشی و علم حضرت یعقوب (علیه السلام)

«و هنگامى كه از همان طريق كه پدر به آنها دستور داده بود وارد شدند، اين كار هيچ حادثه حتمى الهى را نمى‏توانست از آنها دور سازد، جز حاجتى در دل يعقوب (كه از اين طريق) انجام شد (و خاطرش آرام گرفت) و او به خاطر تعليمى كه ما به او داديم، علم فراوانى داشت، ولى بيشتر مردم نمى‏دانند!».[13]

و) یهودی و نصرانی نبودن حضرت یعقوب (علیه السلام)

«يا مى‏گوييد: ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط، يهودى يا نصرانى بودند؟! بگو: شما بهتر مى‏دانيد يا خدا؟! (و با اين كه مى‏دانيد آنها يهودى يا نصرانى نبودند، چرا حقيقت را كتمان مى‏كنيد؟)» و چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه گواهى و شهادت الهى را كه نزد اوست، كتمان مى‏كند؟! و خدا از اعمال شما غافل نيست».[14]

ز)  درک و بينش قوى همراه با قدرت كافی

«و به خاطر بياور بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را، صاحبان دست‌ها (ى نيرومند) و چشم‌ها (ى بينا)».[15]

[1]. نام حضرت یعقوب (علیه السلام) 16 بار به در قرآن آمده است که دو بار به نام آل یعقوب می‌باشد، و نیز 41 بار به نام اسرائیل در قرآن وارد شده است که یک بار آن به نام «ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائيل» و بقیه با عبارت بنی اسرائیل است.

[2]. بقره، 132.

[3]. همان، 133.

[4]. همان، 136.

[5]. یوسف، 38.

[6]. آل عمران، 84.

[7]. نساء، 163.

[8]. انعام، 84.

[9]. هود، 71.

[10]. مریم، 49.

[11]. انبیاء، 72.

[12]. عنکبوت، 27.

[13]. یوسف، 68.

[14] . بقره، 140.

[15]. ص، 45.