کپی شد
وفات و مدفن حضرت نوح (علیه السلام)
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که حضرت نوح (علیه السلام) دو هزار و پانصد سال زندگانى كرد. سپس در حالی که نوح (علیه السلام) در آفتاب بود، ملک الموت به سراغ ایشان آمد و عرض كرد: السلام عليک. نوح جواب سلام او را داد و به او گفت: اى ملک الموت براى چه آمدى؟
گفت: آمده ام جانت را بستانم.
نوح گفت: به من مهلت می دهى از ميان آفتاب زير سايه بروم؟
ملک الموت پاسخ داد: آرى اين اندازه مهلت دارى، نوح نقل مكان كرد و سپس گفت: اى ملک الموت به درستى كه آنچه از عمر من در دنيا گذشته است؛ مثل همين يک لحظه است كه از آفتاب به سايه آمدم. اكنون به دستورى كه دارى عمل كن، پس ملک الموت جان او را گرفت.[1]
از زیارت نامه حضرت علی (علیه السلام) استفاده می شود که حضرت آدم و نوح (علیهما السلام) در کنار آن حضرت آرمیده اند. زیرا در زیارت نامه چنین آمده است: «سلام و درود خدا بر شما و بر حضرت آدم و نوح که در جوار شما آرمیده اند».[2]
همچنین عده ای از مورخان، شهر نخجوان در دامنه کوه آرارات را با ماجرای کشتی نوح مرتبط دانسته‌اند؛ زیرا در زبان ارامنه «نَخ» به معنای کشتی و «جوان» به معنای جایگیر است. آنها معتقدند که حضرت نوح (علیه السلام) بعد از طوفان در این شهر جای گرفت و به قولی نیز، نوح نبی (علیه السلام) در این شهر مدفون است و قبر همسرش نیز در مرند بر سر راه تبریز است.[3]
[1]. صدوق، محمد بن على بن حسين بن بابويه؛ كمال الدين؛ ترجمه: كمرهاى، محمد باقر، ج 2، ص 203.
[2]. «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ عَلَی ضَجِیعَیْکَ آدَمَ وَ نُوحٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُه»؛ طبری، محمد بن جریر، تاريخ الطبری، ترجمه: پاینده، ابوالقاسم، ج 1، ص 139؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 53، ص 271.
[3]. دایرة المعارف بزرگ اسلامی ، ج1 ، ص 278.