کپی شد
وفات آیت الله بروجردی
مرحوم آیت الله بروجردی، سرانجام پس از 16 سال زعامت و مرجعیت جهان تشیع، در صبح روز پنج‌شنبه 13 شوال 1380 قمری برابر با 10 فروردین 1340 شمسی از خاک به افلاک پر‌کشید و میهمان کروبیان شد. خبر رحلت پیشوای بزرگ شیعیان، فورا به وسیله خبرگزاری‌های مهم جهان به تمام دنیا مخابره شد و همچنین در صدر اخبار جراید معروف جهان قرار گرفت. پس از خبر رحلت آیت الله بروجردی از طرف دولت به مدت سه روز عزای عمومی اعلام شد و پرچم سلطنتی به صورت نیمه افراشته در آمده‌بود[1] و مردم نیز عمدا عزای عمومی را بیش از مدت رسمی برگزار کردند. در غالب نقاط کشور تا سه روز و در بعضی از نقاط تا هفت روز بازارها به کلی تعطیل بود. از طرف ملت پاکستان نیز عزای عمومی به مدت چند روز اعلام گردید. پرچم‌های تمام سفارت‌خانه‌های بزرگ در تهران؛ از جمله سفارت شوروی، انگلستان، امریکا و سایر دول غربی به حالت عزا (نیمه افراشته) درآمد. البته سفرا و نمایندگان دولت‌های اسلامی در این جریان بیش از سایرین ابراز هم‌دردی نمودند. همچنین، در کلیساهای ارامنه و معابد یهودیان و پیروان سایر ادیان نیز مراسم مفصل به عنوان هم‌دردی با مسلمانان در این عزای بزرگ برگزار گردید و تلگراف‌هایی به این منظور به بزرگان روحانیت قم و بازماندگان آیت الله بروجردی مخابره نمودند.
بدن مطهر ایشان پس از یک تشییع باشکوه و کم‌نظیر در قم، در حرم حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام)؛ حد فاصل مسجد اعظم و مسجد بالاسر، دفن شد. متأسفانه بر اثر گذشت زمان و به علت بسته بودن درِ مسجد بالاسر به سوی حرم مطهر در سال‌های اخیر، مرقد پاک ایشان تنها مورد توجه طلاب دینی و شمار اندکی از مردم بود که با گشایش در مسجد بالاسر حرم در سال 1371 شمسی و اتصال مسجد اعظم به حرم مطهر، بار دیگر مرقد نورانی آن مرجع عالی‌قدر شیعه، توجه مردم را به خود جلب کرد.[2]
[2]. ابراهیم‌پور، ابراهیم، اسوه مرجعیت: ویژه‌نامه آیت‌الله‌العظمی بروجردی، تهیه‌کننده: مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، ص 64 – 66.