وجه نامگذاری فرقه شیخیه

وجه نامگذاری فرقه شیخیه به این نام؛ به جهت انتساب اصحاب و پیروان این فرقه به شیخ احمد بن زین الدین احسایی است.[1]

به این فرقه، «کشفی یا کشفیه» نیز گفته می شود و وجه نامگذاری آن این گونه بیان شده: «… چون خداوند سبحان، پرده های جهل و عدم بصیرت در دین را از دل ها و دیده های آنها کشف و کنار زده و ظلمت ریب و شک را از ضمائر و دل های آنها بر طرف نموده و آنانند که از ابصار و دیده های آنها، غشاوه و مانع، و از قلوب آنها، انحراف و کُند فهمی، کشف و زدوده شده و نور حق با دلایل و براهین روشن، ظاهر گشته است…».[2]

سید محسن امین می گوید: شیخیه، کشفیه نیز نامیده می شوند؛ به جهت انتساب به کشف و الهامی که شیخ احمد احسایی برای خود، و پیروانش برای او ادعا می کنند.[3]

نام دیگر این فرقه، «پشت سرى» است. اين كلمه از لغات فارسى است كه آن را به شيخ احمد احسايى نسبت داده‏اند. به اين علت كه وی به همراه پیروانش، نمازجماعت را در پشت ضریح مطهر حرم حسينى مى‏خواندند، برخلاف منكران خود، يعنى فقهای آن بقعه مبارکه، كه در بالاى سر امام (علیه السلام) نماز مى‏خواندند و به همین جهت در نزد شیخیه، به «بالاسرى» نامیده شدند.[4]

به فرقه شیخیه؛ به جهت اعتقادشان به مسئله «رکن رابع»، «رکنیه» نیز گفته می شود. [5]

[1]. ر.ک: رشتي، سيد كاظم، دليل المتحيرين (درباره اختلاف نظرهاي شيخيه با ساير علما و ذكر بعض وقايع تاريخي)، ص 15 و 16، «فالمراد بالشيخي … اصحاب الشيخ احمد بن زين ‌الدين الاحسائي».

[2]. همان، ص 16 و 17. « هم المسمون بالكشفية لان الله سبحانه…».

[3]. امین عاملى، سید محسن، أعيان ‏الشيعة، ج ‏2، ص 589، «كما يسمون بالكشفية نسبه إلى الكشف و الإلهام الذي يدعيه هو و يدعيه له أتباعه‏».

[4]. خوانساری، محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج 3، ص 342.

[5]. سبحانی، جعفر، المذاهب الاسلامية، ص 356.