مهم ترین افراد فرقه بهائیت

مهم ترین افراد فرقه بهائیت عبارتند از:

1. بنیان‌گذار آیین بهائیت، میرزاحسین‌علی نوری معروف به بهاءالله است که این آیین، نام خود را از همین لقب برگرفته است.
2. پس از مرگ میرزا حسین‌علی، پسر ارشد او عباس افندی ملقب به عبدالبهاء جانشین وی گردید.
3. پس از عبدالبهاء، شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی فرزند ارشد دختر عبدالبهاء، بنابه وصیت عبدالبهاء جانشین وی گردید.

تا زمان شوقی افندی، این فرقه دارای رهبر بوده و بعد از مرگ او به‌دلیل این‌که عقیم بوده و فرزندی نداشته، رهبری این فرقه به‌عهدۀ یک گروه نه‌نفره به‌نام «هیئت بیت العدل» که در سخنان حسین‌علی بهاء و جانشینان وی این لقب را به خود گرفته، سپرده شده است. این هیئت در سه سطح بین‌المللی، ملی و محلی پیش‌بینی شده است. امروزه بهائیان از بیت‌العدل بین‌المللی به بیت‌العدل اعظم و از بیت‌العدل‌های ملی و محلی به محافل روحانی ملی و محلی یاد می‌کنند.

اعضای بیت‌العدل اعظم برای مدت پنج سال از طرف اعضای محفل‌های ملی انتخاب می‌شوند. از نظر پایه‌گذار و رهبران اصلی فرقه بهائیت، اعضای بیت‌العدل اعظم امنای خداوند و معصوم از خطا بوده،[1] حکم آنان وحی الهی و حکم خدا محسوب می‌شود و مخالفت با آن، مخالفت با خدا[2] و آن‌ها ملهم به الهامات غیبی هستند.[3] بهائیان این هیأت و تشکیلات را وسیله اتحاد و وحدت عالم می‌دانند.[4]

در سال ۱۹۵۱ میلادی برابر با 1330 شمسی از طرف شوقی افندی هیئتی به‌نام «جنین بیت‌العدل» منصوب شد و با مرگ شوقی، اختلافاتی در میان بهائیان به‌وجود آمد و در نتیجه «روحیه ماکسول»؛ همسر شوقی افندی ریاست جنین بیت العدل را از آن خود کرد. سرانجام در سال ۱۹۶۳ م با حضور ۵۶ محفل روحانی ملی در لندن اولین هیأت بیت‌العدل اعظم انتخاب شدند. این هیئت که مقرش در شهر حیفا و در دامنه کوه کریل در فلسطین اشغالی است؛ دارای زیر مجموعه‌هایی مانند: «هیئت‌های مشاورین قاره‌ای، دارالتبلیغ بین‌المللی بهایی، مؤسسه رفاه بین‌المللی، شعبه امور سازمان ملل، صندوق بین‌المللی بهائی، است.[5]

البته به موازات رهبری «روحیه ماکسول»، شخصی به‌نام «چارلز میسن ریمی» فرزند یکی از روحانیون کلیسای ارتدوکس نیز ادعای جانشینی شوقی افندی را کرد و گروه «بهائیان ارتدوکس» را پدید آورد که امروزه در امریکا، هندوستان، استرالیا و چند کشور دیگر پراکنده‌اند.

عده دیگری از بهائیان نیز پس از مرگ شوقی به‌رهبری جوانی از بهائیان خراسان به‌نام «جمشید معانی» روی آوردند. این جوان خود را «سماءالله» نامید و طرفداران او هم در امریکا، هندوستان، پاکستان و اندونزی پراکنده‌اند.[6]

[1]. نوری، حسین‌علی، اشراقات، ص ۲۷.

[2]. دهقان، غلام‌علی، ارکان نظم بدیع، ص 190.

[3]. نوری، حسین‌علی، الواح بعد اقدس، ص 37.

[4]. مؤلفان بهایی مرکز جهانی بهائیت (بیت العدل اعظم)، قرن انوار، ترجمه: فتح اعظم، هوشنگ، ص 81.

[5]. همان، ص 83 – 104.

[6]. برگرفته از سایت اندیشه قم.