searchicon

کپی شد

مفهوم شناسی معاد

برای معاد تعریف های گوناگونی شده است که در این جا چند مورد از آن را بیان می کنیم:

1. رجوع و بازگشت به موطن اصلى[1]

2. مرگ بعد از زندگى و زندگى بعد از مرگ[2]

3. ايجاد عالم ديگرى همانند دنيا و اجتماع انسان ها از اولين تا آخرين[3]

4. بازگشت نفس به سوى مبدأ[4]

5. انتقال روح از عالم شهادت به عالم غيب[5]

6. جمع نفوس جزئى به سوى نفس كلى[6]

يكى از نتايج حاصل از موارد فوق، اين است كه شرط اساسى در مسئلۀ معاد، انتقال به عالم ديگر است؛ لذا مباحث پيرامون مرگ، بقاى نفس، جاودانگى و… خارج از بحث يا به تعبيرى از مباحث مقدماتى است.

مراد از معاد این است که انسان ها بعد از مرگ، در جهان دیگری زنده و محشور شده و برای دیدن نتیجۀ اعمال دنیوی خود به محکمۀ عدل الاهی برای محاسبۀ اعمال فرا خوانده می شوند.

اعتقاد به معاد و قیامت، بعد از اعتقاد به توحید، مهم ترین مسئلۀ دینی و اسلامی است. پیامبران آمده اند برای این که مردم را به دو حقیقت یکی به خدا و مبدأ و دیگری به قیامت و معاد آشنا و معتقد کنند.



[1]. ربانى، محمد رضا، معاد ربانى، ص 14، چاپ اول، مؤسسۀ كيهان.

[2]. الله ورديخانى، على، مبدأ و معاد (ازليت و ابديّت) فلسفى و حكمى، ص 97، چاپ دوم، آستان قدس رضوى.

[3]. مغنّيه، محمد جواد، فلسفۀ مبدأ و معاد، راشدى، لطيف، ص 157، چاپ اول، چاپخانه امير.

[4]. صدر المتألهين، المبدأ و المعاد، آشتيانى، سيد جلال الدين، ص 528، چاپ دوم، دفتر تبليغات اسلامى.

[5]. ابراهيمى دينانى، غلامحسين، شعاع انديشه و شهود در فلسفه سهروردى، ص 529، چاپ چهارم، انتشارات حكمت.

[6]. محى الدين بن عربى، الفتوحات المكّيّة، ج 1، ص 311، دار صادر، بى‏تا، بیروت.