searchicon

کپی شد

مفهوم سحر

ارتباط و استفاده علمی و عملی از ارواح، اجنه و شیاطین در اصطلاح لغوی و فقهی، سحر نام[1] دارد. طبق دلایل قرآنی، روایی و فقهی، ساحری، به صلاح زندگی دنیوی و اخروی انسان نیست.

اگرچه در تعریف و تعیین موارد سحر در کتب لغوی و فقهی تعاریف زیادی بیان شده است، اما در این که ارتباط با ارواح، اجنه و شیاطین، سحر نامیده می شود، از مسلّمات شمرده شده است.[2]

قرآن کریم؛ ساحری را کفر، بی ایمانی، بی تقوایی، معامله ای بد با خود، بی بهرگی از آخرت،[3] افزایش گناه و خواری دانسته است.[4]

به هر حال در یک جمع بندی می توان گفت: سحر عملی خارق العاده است كه آثارى از خود در وجود انسان ها به جا مى‏گذارد. سحر گاهى يك نوع چشم‏بندى و تردستى است، و گاه تنها جنبه روانى و خيالى و تلقينى دارد، و زمانی با استفاده از خواص ناشناختۀ فيزيكى و شيميايى بعضى از اجسام و عناصر، و گاه نیز از طريق كمك گرفتن از شياطين انجام می گیرد. البته ساحران، افراد منحرف و دنياپرستى هستند كه اساس كارشان بر تحريف حقايق است.

روایات دینی؛ ساحری را کفر[5]، کفر به قرآن[6]، شرک[7]، دوری از رحمت الاهی[8] و دین اسلام[9]، بی نیازی از بندگی الاهی[10] و مایۀ ورود به جهنم[11] و ساحر را ملعون[12] دانسته اند.

فقها هم به دلیل آیات و روایات و ضررهای جسمانی و روانی و دینی و اجتماعی که ساحری دارد، آن را حرام دانسته اند.[13]


[1]. ثم الظاهر أن التسخیرات بأقسامها داخلة فی السحر علی جمیع تعاریفه، جزائری، سید محمد علی، شرح مکاسب محرمه مزجی، ج 2، ص 112 ؛ او علی سبیل الاستعانة بالارواح الساذجة، همان، ص 71.

[2]. جزائری، سید محمد علی، شرح مکاسب محرمه مزجی، ج 2، ص 112.

[3]. «و اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطينُ عَلى‏ مُلْكِ سُلَيْمانَ وَ ما کفر سلیمان و لکن الشیاطین کفروا …» بقره، 103 – 102؛ طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ج 1، ص 234.

[4] .«و انه کان رجال من الانس یعوذون برجال من الجن فزادهم رهقا»، جن، 6.

[5]. حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 12، ص 107.
Det ble funnet usikre konsentrasjoner av adrenalin og noradrenalin Cialis min pris inneholder https://norgerx.com/kamagra-jelly-norge.html støy, drikker stopper plutselig.

[6]. همان، ص 109.

[7]. همان، ص 106.

[8] .همان، ص 107.

[9]. همان، ص 108.

[10]. همان.

[11]. مجلسی، محمد باقر، بحار انوار، ج 58، ص 223؛  وسائل الشیعة، ج 12، ص 107.

[12] . همان، ص 103.

[13]. امام خمینی (ره)، گر چه این ارتباطات را سحر را نداشته اند، اما آنها را حرام دانسته اند.« و یلحق بذالک استخدام الملائکة و احضار الجن و تسخیرهم  و احضار الارواح و تسخیرها و امثال ذالک …»، تحریر الوسیلة، ج 1.