مذی، وذی و ودی

آبى كه گاهى بعد از منى بيرون مى‏آيد، به آن “وَذى” گفته مى‏شود و آبى كه گاهى بعد از بول بيرون مى‏آيد، به آن “وَدى” مى‏گويند، و آبى كه گاهى بعد از ملاعبه و معاشقه بيرون مى‏آيد، به آن “مذى” مى‏گويند.

اگر این آب ها به بول نرسيده باشند، پاك هستند. و چنانچه انسان بعد از بول استبراء كند و بعد آبى از او خارج شود و شك كند كه بول است يا يكى از اينها، پاك مى‏باشد.[1]

اما اگر شک کرد آبی که خارج شده است مذی است یا بول؟ اگر استبراء کرده باشد، آن آب پاک است ولی اگر انسان شك كند استبراء كرده يا نه و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاك است يا نه، نجس مى‏باشد. و چنانچه وضو گرفته باشد باطل مى‏شود، ولى اگر شك كند استبرائى كه كرده درست بوده يا نه، و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاك است يا نه، پاك مى‏باشد؛ وضو را هم باطل نمى‏كند.