مجروح شدن پیامبر در جنگ احد

حمله ناگهانى قريش (پس از شکست ابتدایی) در جریان جنگ احد، سپاه اسلام را از هم گسيخت و منهزم ساخت، دشمن که نيروئى به دست آورده، حملات خود را تشدید كرد. در جریان این حمله جمعى از مسلمانان به شهادت رسيدند تا اين كه دشمنان، خود را به رسول خدا (ص) رساندند و از دور سنگ به آن حضرت پرتاب كردند كه همان سنگ ها دندان رباعيه آن حضرت را شكست و لب و صورتش را مجروح ساخت، و خون به روى آن بزرگوار جارى شد. آن حضرت خون هاى صورت خود را پاک مي كرد و مى‏فرمود: چگونه رستگار شوند مردمى كه روى پيغمبرشان را از خون رنگين كردند و با اين حال آن ها را به سوى خدا دعوت مي كرد.[1]

از عايشه روايت است كه مى‏گفت: از پدرم ابو بكر شنيدم كه مى‏گفت: هنگامى كه در احد پيامبر (ص) تير خورد و دو حلقه از کلاه­خود ایشان در گونه‏هاى وی فرو رفته بود، شتابان به جانب آن حضرت دويدم، در همان حال ديدم كسى هم از سمت مشرق چنان به سرعت مى‏آيد كه گويى مرغ در حال پرواز است، گفتم: خدا كند كه اين طلحة بن عبيد الله باشد! چون با هم پيش پيامبر (ص) رسيديم، ديدم كه ابو عبيدة بن جراح است، او پيش دستى كرد و گفت: اى ابو بكر تو را به خدا قسم مى‏دهم كه مرا ترک نكنى و بگذارى كه اين حلقه‏ها را از چهره رسول خدا بيرون بكشم. من اين كار را به او واگذاشتم، پيامبر (ص) مى‏فرمود: مواظب دوست خود طلحة بن عبيد الله هم باشيد. می گويد: ابو عبيده با دندان هاى جلوی خود يكى از حلقه‏هاى مغفر را بيرون كشيد، حلقه چنان محكم شده بود كه چون آن را بيرون كشيد، خود به زمين افتاد و يكى از دندان هايش كنده شد، سپس حلقه ديگر را، با دندان ديگر خود بيرون كشيد، بدين جهت ابو عبيده ميان مردم معروف به «بى دندان» بود.[2]