قضا شدن نماز پیامبر (صلی الله علیه و آله) در منابع اهل سنت

در سيره ابن هشام به نقل از ابن اسحاق و او به نقل از سعید بن مسیب آمده‌است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هنگامی‌که از خیبر برمی‌گشت، در بین راه، آخر شب فرمود: چه‌کسی فجر (وقت نماز صبح) را بر ما محافظت می‌کند، شاید ما بخوابیم؟ بلال عرض کرد: من ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن را برای شما محافظت می‌کنم. پس آن حضرت نزول اجلال فرمود و خوابید. بلال شروع کرد به نماز خواندن و آن‌مقدار که خدا خواست نماز خواند. سپس به شترش تکیه داده و نزدیک فجر صبح، چشمش سنگین شده و خوابید. (حال، همه خوابیده‌اند) و آن‌ها را جز حرارت نور خورشید بیدار نکرد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) اولین کسی بود که برخاست. (همین‌که برخاست) فرمود: بلال با ما چه کردی؟ بلال عرضه داشت: ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن‌چه شما را فراگرفت، من را هم فرا گرفت. حضرت فرمود: راست گفتی، سپس با شترش مقداری حرکت کرد، آن‌گاه شتر را خواباند و وضو گرفت. مردم هم وضو گرفتند. بعد به بلال امر کرد که اذان و اقامه بگوید. سپس نماز (قضای صبح)‌ را با مردم به جماعت خواند. وقتی که سلام داد، رو به مردم فرمود: هرگاه نماز را فراموش کردید، هروقت یادتان آمد، آن‌را اقامه نمایید؛ ‌زیرا خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِی؛[1] نماز را برای یاد من برپادارید‏».[2]

طبری نیز در تاریخ خود، مشابه این بیان را از سعید بن مسیب ذکر کرده، و از ابن اسحاق نقل نموده‌است: فتح خیبر (و به دنبال آن، این قضیه) در ماه صفر اتفاق افتاد.[3]

ابن اثير از علمای اهل سنت می‌گويد: در این سفر؛ ‌یعنی سفر خیبر، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از نماز صبح خواب ماند، تا آن‌که خورشید طلوع نمود، و اين قصّه شهرت دارد.[4]

[1] . طه، 14.

.[2]  ابن هشام، عبدالملک، السیرة ‏النبویة، تحقیق: السقا، مصطفى، و الأبیارى، ابراهیم، و شلبى، عبد الحفیظ، ج 2، ص 340.

. ^[3]  طبری، ‏محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ طبری)، تحقیق: ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 3، ص 16 و 17.

[4] . ابن اثیر جزری، عز الدين، الكامل في التاريخ، ج 2، ص 223.