کپی شد
فلسفه بنای کعبه
خانه کعبه که مهم‌ترین بنای تاریخی شهر مکه می‌باشد، بر اساس آيات قرآن، هم‌چنين اسناد تاريخى، مكه نمادى از بركات الهى، هدايت بشر[1]و محل اجتماع[2] براى عبوديت حضرت حق، تلقى شده است. خداوند متعال با افاضۀ خير فراوان دنيوى بر اين مكان كه قبل از آن خشک و لم يزرع بود، رزّاقيت خود را به عرصه نمايش درآورد[3] و با ارائۀ اين حقيقت كه آن جا محلى است براى وصول به مقام قرب الهى، چگونگى سلوک بندگى را، براى هدايت جهانيان به تصوير كشيد. چنان كه با مقرر نمودن يک سلسله اعمال تشريعى در ايام خاص، كيفيت سير عبودى را به انسانها خاطرنشان مىسازد كه آدمى بايد از نفس خویش هجرت كرده، با پاکسازى خود از هرگونه آلودگى، تعلّق، رنگ و هيئت غيرخدايى، با اخلاص، اقبال و توبۀ خاص، به مقام قرب ربوبى بار يابد. علاوه بر آن، خانه خود را نشانگر مقام ابراهيم (ع)، حرم امن و حج توانمندان تلقى فرمود كه هر يک نشان دهنده عظمت مقام حضرت حق هستند. به واقع چه نشانى گوياتر و رساتر از اين كه هر سال میلیونها نفر در اين مكان مجتمع گشته و با انجام مناسک و اعمال ویژه، عبوديت خویش را در برابر خداوند به نمايش گذارده، كه اين خود براى ديگر مردمان، بيدارگر و تحول آفرين است.
خداوند، دستور ساخت اين خانه را صادر فرمود تا به عنوان قبله در نماز، در هنگام قربانیکردن و در مواجهۀ اموات و …، يادآور خويش به مردم باشد. علاوه بر آن كه همه دلهاى متفرق را به يک سو جمع نموده است تا روح توحيد و يكى بودن را در آنها بپروراند و به واسطۀ آن، دين خود را زنده و پايدار سازد.
پس هدف از برپايى چنين مكان شريفى چيزى نيست جز قراردادن نماد و نشانى از مسائل معنوى و فرامادى.
قرآن كریم به اهداف ساخت این بنا و سابقۀ آن اشاره دارد، آنجا كه فرمود: “اولین خانهای كه در جهت تأمین منافع مردم، بنا شده، همان است كه در سرزمین مكه است. خانه ای که برای جهانیان سبب بركت (افزونی نعمتها) و موجب هدایت است”[4].[5]
[1]. إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ، آل عمران، 96.
[2]. وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً، بقره، 125.
[3]. ابراهيم، 37.
[4]. آل عمران، 96.