کپی شد
فاطمه معصومه (سلام الله علیها) در کلام و سیره بزرگان
کمالات و فضائل دست‌پرورده‌های مکتب اهل‌بیت و معصومان (علیهم السلام)، چنان چشم‌گیر بوده که اهل فضل و دانش را به تحسین واداشته است. در ذیل به برخی از ابعاد وجودی حضرت معصومه (سلام الله علیها) در نگاه دانشمندان و بزرگان اشاره می‌شود:
- مرحوم شوشتری در قاموس الرجال نوشته است: در میان فرزندان فراوانِ امام کاظم (علیه السلام)، پس از امام رضا (علیه السلام) کسی هم‌پای معصومه (سلام الله علیها) نیست.[1]
- شیخ عباس قمی، حضرت معصومه (سلام الله علیها) را برترینِ دختران موسی بن جعفر (علیهما السلام) دانسته است.[2]
- علامه طباطبایی:
یکی از سیره‌های زیارتی علامه طباطبایی (رحمه الله)، زیارت قبر حضرت معصومه (سلام الله علیها) بود. از شهید مطهری پرسیدند: دلیلِ این همه تجلیل شما از علامه طباطبایی چیست و چرا هر وقت اسم او را می‌آورید، می‌گویید: روحی فداه (روح من فدای او باد)؟ آن مرحوم در پاسخ فرمود: من فیلسوف و عارف، بسیار دیده‌ام و احترام من به ایشان به خاطر فیلسوف بودن ایشان نیست، بلکه از این جهت است که او عاشق و دل‌باخته اهل‌بیت (علیهم السلام) است. علامه طباطبایی در ماه رمضان، روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت معصومه (علیها السلام) افطار می‌کرد، ابتدا پیاده به حرم مطهر، مشرف می‌شد، ضریح مقدس را می‌بوسید، سپس به خانه می‌رفت و غذا میل می‌کرد. این ویژگی اوست که مرا به شدت شیفته ایشان نموده است.[3]
- آیت الله جوادی آملی:
امام هشتم (علیه السلام) در تجلیل از خواهرش حضرت معصومه (سلام الله علیها) مستقیماً دخالت کرده و زیارت مأثور برای او دارد. فرمود: خواهرم را زیارت کنید. تمام این برکات 1200 ساله‌ای که از این بانو به امت اسلامی رسیده، به خاطر وجود قبر او در این شهر است و نشان‌گر آن است که حیات و ممات اینها یکسان است. به زیارت این بزرگوار بسنده کردن، حداقلِ آن است. اینها به علوم زیادی اِشراف دارند و خیلی چیزها یاد می‌دهند، خیلی مشکل هم حل می‌کنند. کرامت واقعی آنها در این نیست که چهار تا مریض را شفا می دهند، یا مشکل مالی کسی را برطرف می‌کنند، کرامت واقعی آن حضرت در این است که بیابانی خشک و غریب، به برکت وجود او می‌شود چیزی همانند حوزه کهن‌سال نجف.[4]
- آیت الله بروجردی:
روزی جمعی از علما در محضر آیت الله بروجردی بودند که دو نفر از فرستادگان پادشاه عربستان به خدمت ایشان رسیدند و هدایایی به همراه داشتند که میان آنها قطعه‌ای از پرده خانه خدا بود. ایشان از میان هدایا، پرده کعبه را برداشت و به چشم کشید و فرمود: «بقیه را برگردانید.» آنان گفتند: «پادشاه عربستان، وقت ملاقات می‌خواهد». فرمود: «فعلاً وقت ملاقات ندارم». علمای اطراف به آیت الله بروجردی گفتند: «آقا! خوب بود وقت ملاقات می‌دادید. چرا که چه بسا اگر چنین اجازه‌ای بدهید، موجب شود که قبور چهار امام که غریبانه در قبرستان بقیع جای دارند، تبدیل به بارگاه شود.» آیت الله بروجردی در پاسخ فرمود: «علت نپذیرفتن من این است که از عمه‌ام حضرت معصومه (سلام الله علیها) خجالت کشیدم؛ چرا که او وقتی در این شهر به دیدنم می‌آمد، می‌بایست ابتدا به زیارت عمه‌ام فاطمه معصومه (سلام الله علیها) می‌رفت».[5]
[1]. شوشتری، محمد تقی، تواریخ النبی و الآل، ص 103.
[2]. قمی، عباس، منتهی‌الآمال، ج ۲، ص ۳۷۸.
[3]. شمس، مرادعلی. سیری در سیره علمی و عملی علامه طباطبایی از نگاه فرزانگان، ص 613.
[4]. یوسفی، یوسف علی، شهیده غربت، ص 142.
[5]. سایت حوزه نت، به نقل از: حضرت معصومه علیها السلام در سخن و سیره بزرگان و عالمان، مجله اشارات، شماره 155.