علل پیدایش ادریسیان (ادارسه)

در بررسی تاریخ شکل‌گیری و رشد و رواج هریک از گروه‌های اسلامی و شیعی بایست به مجموعه‌ای از عوامل و زمینه‌های سیاسی، کلامی و اجتماعی توجه کرد. هم‌چنین به تأثیر برجسته حال و هوای سیاست و رخدادهای مربوط به امامت و خلافت در پیدایش انشعابات شیعی نباید بی‌توجه بود.

نظر به این که پیدایش ادریسیان و حكومت و دولت ادريسيه در مغرب (شمال آفريقا)، از ادريس بن عبدالله بن حسن مثنى بود؛ بر این اساس علل پیدایش آن را نیز باید در قیام وی جست‌وجو نمود.

وى در آغاز با حسين بن على بن حسن (شهید فخ) در عصر خلافت هادى عباسى خروج كرد و چون حسين در واقعه فخ كشته شد، ادریس به فرمان برادرش محمد بن عبدالله (نفس زكيه) به مغرب شتافت و موفق شد، دولت علوى – شيعى را در آن سامان تشكيل دهد، وی شهر وليله نزديک مراكش ‍ فعلى را مركز حكومت خود قرار داد كه امروزه معروف به‌شهر قصر فرعون است.

بنابر این، به نظر می‌رسد ادریس در حقیقت برای نجات جان خود به سوی آفریقا حرکت کرد، امّا با توجه به استقبال و بیعت مردم با وی، پس از آن برای برای دست آوردن حکومت اقدام نموده است[1]

[1]. رک: پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب.