searchicon

کپی شد

روزه داری واعتیاد

با مراجعه به منابع  دین اسلام  ما با دو  نوع از واجبات مواجه می شویم: واجب عینی مثل روزه که بر همه ی افراد با داشتن شرایط واجب هست، و واجب کفائی مثل نماز میت.

با این مقدمه باید گفت که برخی از مراجع قائلند: معتادینی که توانایی ترک را ندارند مى‌توانند به مقدار دفع ضرورت ترياك بكشند، و روزه را واجب است بگيرند.[1]

بعضی نیز می گویند: بايد احتياطاً روزه بگيرد هر چند از آن دود به مقدار ضرورت استفاده كند و بعد هم براى هر روز يك فقير را هم سير نمايد.[2]

دیدگاه سوم این است: حكم مريض را دارند.[3] یعنی اگر بعداً توانستند، روزه را قضا می کنند و الا برای هر روز 750گرم گندم یا جو یا برنج به فقیر کفاره می دهند.



[1]. توضيح المسائل (محشى – امام خمينى)؛ ج ‌2، ص 800؛ سبحانى، جعفر ، رساله توضيح المسائل (سبحانى)، ص 315، مؤسسه امام صادق (عليه السلام)، قم – ايران، سوم، 1429 هـ‍ ق؛ موسوى گلپايگانى، سيد محمد رضا، مجمع المسائل، ج‌ 1، ص 284 ، دار القرآن الكريم، قم – ايران، دوم، 1409 هـ‍ ق.

[2]. مکارم شيرازى، ناصر، استفتاءات جديد، ج ‌2، ص 152، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب (عليه السلام)، قم – ايران، دوم، 1427 هـ‍ ق.

[3]. توضيح المسائل (محشى – امام خمينى)، ج ‌2، ص 800؛ بهجت گيلانى فومنى، محمد تقى، استفتاءات، ج ‌2، ص 369.