دیدگاه اهل حدیث در باره قیامت

اهل حدیث نسبت به احوال قیامت معتقدند: خداوند كليه افرادى را كه در قبرها مدفونند برخواهدانگيخت‏.

آنها شفاعت رسول اللّه (صلى اللّه عليه و آله و سلم) را می‌پذیرند و معتقد هستند که شفاعت نسبت به صاحبان كبائر از امّت پیامبر و نیز نسبت به عذاب قبر است، و نیز بر این باورند که حوض و صراط حقّ هستند و برانگیختن بعد از مرگ حقّ است و محاسبه از جانب خدای (عزّ و جلّ) برای بندگان حقّ است و ایستادن مقابل خدا حقّ است و اقرار می‌کنند که ايمان، قول و عمل است که کم و زیاد می‌شود (تشکیک‌پذیر است) و نمی‌گویند مخلوق و یا غير مخلوق است، و می‌گویند: اسماء خدا، همان خدا است.

آنان نسبت به کسی از صاحبان گناه کبیره حکم به جهنم نمی‌کنند، همان‌طوری که [با توجه به این‌که به حسن و قبح عقلی باور ندارند] نسبت به موّحدان حکم به بهشت نمی‌کنند، تا زمانی که خداوند هر جوری که خواست آنان را در جایگاهشان قرار دهد، می‌گویند: کار آنان با خداست اگر خواست عذابشان می‌کند و اگر خواست می‌بخشدشان، و بر اساس روایاتی از پیامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلم)، باور دارند خداوند گروهی از موحّدان را از آتش جهنم بیرون می‌کند، و معتقد هستند با توجه به روایات صحیح از پیامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلم) از جدل و مراء در دين و خصومت در قدر و مناظره در اموری که اهل جدل مناظره و نزاع می‌کنند، باید ‌پرهیز نمود، و سخنی از چگونه و برای چه بر زبان نمی‌رانند؛ زیرا این‌ها را بدعت می‌دانند و می‌گویند: خداوند امر به شرّ نکرد، بلکه از آن نهی نمود و به خير امر نمود و به شرّ راضی نشد اگرچه آن را اراده می‌کند.

آنها عقیده دارند که خداوند در روز قیامت می‌آید، همان‌طور که خداوند می‌فرماید: «وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا»؛[1] «و [فرمان‌] پروردگارت و فرشته‌[ها] صف‌درصف آيند»..[2]

[1]. فجر، 22.

[2]. ر ک: اشعری، ابو الحسن، مقالات الإسلاميين و اختلاف المصلين، نص، ص 290 – 297؛ برگرفته از: رضاپور، عبدالرحیم، رساله دکترا: شرک از نگاه امامیه و اهل حدیث تا ظهور ابن تیمیه، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1397.