کپی شد
دعا و زبان عربی
دعا، سخن گفتن با خدا است و این به هر زبانی ممکن است و لازم نيست حتماً به عربى خوانده شود؛ حتى در نماز نیز دعا به زبان فارسى جايز است، ولی بهتر است دعاهايى كه از امامان (ع) صادر شده است با عنايت و توجه به معانى آنها، به زبان عربى خوانده شود. مطلب زير دليل اين امر را براى ما واضح مىسازد: همان گونه که قرآن سخن خداوند با بشر است، دعاها نیز سخن بشر با خداوند است؛ و به همین دلیل دعاهای وارد شده از امامان (ع) را قرآن صاعد می گویند، از اين رو این دعاها مانند قرآن، مشتمل بر حقايق و معارف عميقى هستند كه زبان عربى بهترين زبان براى بازگو كردن آنها است.
بنابر این خوب است هر مسلمان با معناى نماز و دعاها آشنا گردد تا بفهمد با خداى خود چه مىگويد، و در اين صورت است كه اعمال او خشك و بىروح تلقى نخواهند شد و سكوى پرواز او به سوى ابديت خواهند گشت.[1]
[1] برای اطلاع بیشتر ر.ک فلسفى، محمد تقى، شرح دعاى مكارم الاخلاق، ج 1، ص 2؛ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى به كوشش بهاء الدين خرمشاهى، ج 1، ص 1054؛ سيد محمد باقر شهيدى و هبة الدين شهرستانى (ره)، دعاها و تهليلات قرآن، ص 43. قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، واژه دعا.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید