searchicon

کپی شد

حکم نماز و روزه در حال جنابت

اعمالی که انسان در حال جنابت انجام داده است اگر عالم بوده؛ یعنی می دانسته جنابت چیست و چگونه محقق می شود و نیز می دانسته که نماز و روزه در حال جنابت باطل است شکی نیست که باید تمام نمازها و روزه ها را قضا کند، ولی اگر انسانی جاهل به حکم باشد و نداند که برای صحت این اعمال نیاز به طهارت از جنابت دارد، آیا باید اعمال عبادی خود را قضا کند یا نه؟ فقهای معاصر نسبت به این سؤال پاسخ هایی داده اند که در زیر تعدادی از آن ها را مرور می کنیم و البته هر کسی وظیفه دارد بر طبق نظر  مرجع تقلید خود رفتار کند.

حضرت امام خمینی (ره)، خامنه ای، بهجت و نوری: همۀ نمازهایى را که در حال جنابت خوانده‏ است، باید قضا کند، ولى روزه‏اى را که در حال جنابت بدون علم به اصل جنابت گرفته‏، صحیح و مجزى است و قضا ندارد.[1]

سيستانى، صافى و فاضل: اگر در ياد گرفتن مسائل كوتاهى نكرده، روزه‏ها صحيح است و قضا ندارد، ولى نمازهايى را كه در حال جنابت خوانده، در هر حال بايد قضا كنيد.[2]

حضرت آیت الله مکارم در مورد زنان فرموده اند: از زمانی که زن غسل حیض انجام داده کفایت از غسل جنابت می کند و نماز و روزه هایی را که بعد از غسل حیض به جا آورده صحیح است. مقداری را که یقین دارد قبل از غسل و با حالت جنابت نماز خوانده قضا کند”.[3]

مسئله ای دیگر در باب جنابت دختران و شک در وجوب روزه:

دختر در صورتی که جنب شده باشد، ولی غسل نکرده باشد، و اگر احتمال دهد که در همان زمان به سنگ کلیه نیز مبتلا بوده است، این احتمال نمی تواند مانع وجوب روزه شود؛ زیرا یقین دارد که در نه سالگی روزه بر او واجب می شود و شک دارد که آیا مبتلا به سنگ کلیه بوده آن هم آیا بیماری در حدی بوده که باعث شود وجوب روزه از بین برود یا نه؟ در چنین صورتی باید قضای روزه ها را بگیرد.!

ولی اگر ظن (یقین لازم نیست) داشته باشد که در زمان به تکلیف رسیدن به سنگ کلیه مبتلا بوده و روزه برای او ضرر دارد در این صورت چون وظیفه اش روزه گرفتن نبوده قضا هم بر او واجب نیست. اما در جایی که چنین ظن و یقینی نباشد همه روز هایی را که یقین دارد به علت ترک غسل جنابت روزه اش باطل بوده است را باید در سال های بعد قضا کند.

 


[1]. پاسخ دفتر مراجع به استفتاء مؤسسه رواق حکمت.

[2]. آيت‏الله سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، بعد از م 1004 آيت‏الله فاضل، جامع‏المسائل، ج 1، س 558 دفتر آيت‏الله صافى و آيت‏الله وحيد.

[3]. همان.