جنابت و اسباب آن

جنابت در اصل، اسم مصدر از اجناب و به معناى دورى است و در اصطلاح، به حالت نجاست باطنى گفته مى شود که پس از نزدیکى یا خروج منى حاصل مى شود. انسان جنب، از آن جهت که بدون طهارت و غسل، از نزدیک شدن به نماز منع و نهى گردیده، جنب نامیده شده است.

سبب جنابت انسان دو چيز است:

اول: جماع (نزدیکی) در صورتی که آلت تناسلی مرد به اندازه ختنه‏گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد در قُبُل باشد يا در دُبُر، بالغ باشند يا نابالغ، حتی اگر منى بيرون نيايد .[1]

دوم: بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى‏شهوت، با اختيار باشد يا بى‏اختيار.[2]

---

[1] توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏1،  ص 210، مسأله 349 .

[2] توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏1، ص 208، مسأله 345.