توقیعات شریف امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به حسین بن روح نوبختی

در غیبت صغری، نواب اربعه پل ارتباطی میان امام (علیه السلام) و مردم بودند که یکی از این ارتباط‌ها، نامه‌ها و توقیعاتی بود که از جانب حضرت صادر و به دست نواب می‌رسید.

حسین بن روح (نائب سوم) نیز از کسانی بود که نامه‌هایی میان او و آن حضرت رد و بدل شد. در این‌جا به دو مورد از آن اشاره می‌شود:

الف) شيخ طوسى در كتاب «غيبت» می‌نويسد: جماعتى از علماء از حسين بن على بن بابويه (برادر شيخ صدوق) نقل كرده‏اند: گروهى از مردم شهر ما (قم) که مقیم بغداد بودند، در سالی كه «قرامطه» به حجاج بيت اللَّه  یورش بردند، براى من نقل كردند كه پدرم (على بن بابويه پدر شيخ صدوق و پيشواى علماى قم) (رضى اللَّه عنه)، نامه‏اى به شيخ ابو القاسم حسين بن روح (نوبختى) قدس اللَّه روحه (سومين نائب خاص امام زمان) نوشت كه به پيشگاه امام زمان (علیه السلام) تقديم دارد و از حضرتش براى حج بيت اللَّه كسب اجازه نمايد. پاسخ ناحيه مقدسه اين بود: در اين سال به حج مرو. پدرم مكتوب ديگرى نوشت كه حج من نذر واجب‏ است، آيا جايز است خوددارى نمايم؟ جواب آمد: اگر ناگزير به رفتن هستى با آخرین كاروان حركت كن. چون پدرم با آخرین كاروان حركت كرد، سالم ماند، ولى كاروان‌هائى كه پيش از آن رفته بودند، همگى تلف شدند.[1]

ب) جمعى از ابو العباس ابن نوح نقل كردند كه وى گفت: به خط محمد بن نفيس كه در اهواز نوشته بود، ديدم كه نوشته است: نخستين توقيعى كه به دست حسين بن روح از ناحيه مقدسه شرف صدور يافته بود اين است: ما او (حسين بن روح) را می‌شناسيم. خدا همه خوبی‌ها و رضاى خود را به او بشناساند و او را با توفيق خود سعادتمند گرداند. از نامه او اطلاع يافتيم و به وثوق او اطمينان داريم. وى در نزد ما مقام و جايگاهى دارد كه او را مسرور می‌گرداند خداوند احسان خود را در باره او افزون گرداند، «انّه ولىّ قدير و الحمد للَّه لا شريك له و صلى اللَّه على رسوله محمّد و آله و سلّم تسليما».[2]

[1]. طوسی، محمد بن حسن، كتاب الغيبة للحجة، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ص 322؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار (مهدى موعود)، دوانی، علی، ص 594.

[2]. كتاب الغيبة للحجة، ص 372.