searchicon

کپی شد

تفاوت بین شیعه و سنی

در این جا به طور اجمال دیدگاه های شیعه كه اهل سنت و یا گروهی از آنها با آن مخالف هستند، در دو محور اعتقاد و احكام بیان می شود:

الف. اعتقادات و اصول دین.

  1. اگرچه توحید، اصل مشترک بین شیعه و سنی است، اما شیعه صفات خدا را عین ذاتش می داند.
  2. شیعه دیدن و رؤیت خدا را نه در دنیا ممكن می داند، نه در آخرت.
  3. بر خلاف شماری از اهل سنت شیعه عقاب طائع و ثواب عاصی را از خدا جایز نمی داند.
  4. شیعه قائل به جبر نیست.
  5. از مهم ترین باور های شیعه که او را از سایر فرق و مذاهب اسلامی جدا می سازد، اعتقاد به امامت است. شیعه معتقد است كه امامت از اصول دین است و جانشین پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) باید معصوم باشد و دقیقاً به دلیل همین عصمتی كه غیر از خدا كسی از آن آگاهی ندارد، امام باید از طرف خدا منصوب شود و حكومت های اسلامی باید به ولایت منتهی شود.[1]
  6. شیعه اطاعت از حاكم ظالم و جائر را جایز نمی داند.[2]
  7. شیعه معتقد است كه مقصود‌ از اهل بیت در آیه 33 احزاب، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و ائمه اطهار(علیهم السّلام) هستند.[3]
  8. شیعه معتقد است كه انبیاء (علیهم السّلام) معصوم اند. نه تنها مرتكب گناه كبیره نمی‌شوند، بلكه حتی گناه صغیره را هم انجام نمی‌دهند.[4]
  9. بداء و رجعت و شفاعت هم از جمله اموری‌ هستند كه شیعه بدان معتقد می باشد.
  10. شیعه بر خلاف اهل سنت جمیع صحابه را عادل نمی داند و می گوید: در بین صحابه، هم عادل وجود دارد و هم فاسق و فتوای آنها بر احدی حجت نیست. و … .

ب. در مرحلۀ احكام:

  1. شیعه تقیه را جایز می داند.
  2. متعه كه همان ازدواج موقت است در نظر شیعه جایز است.
  3. باب اجتهاد از نظر شیعه مفتوح است.
  4. تعصیب و عول را شیعه در باب ارث قبول ندارد. برای آگاهی از این دو واژه نک: عول و تعصیب.
  5. از نظر شیعه جمع بین صلاتین جایز است.
  6. «حی علی خیر العمل» فصلی از فصول اذان است.
  7. زیارت قبور و ائمه اطهار (علیهم السّلام) جایز است. (شیعه معتقد است زیارت قبور نه تنها شرک نیست و عین توحید است، بلكه ثواب زیادی دارد) و… .

[1]. نراقى‏، ملا مهدى‏، أنيس الموحدين‏، حسن زاده، حسن، تصحيح و تعليق: قاضی طباطبایی‏، سید محمدعلی‏، ص 124.‏

[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، محقق / مصحح: جمعى از محققان‏، ج 44، ص 381.‏

[3]. طباطبايى، سيد محمد حسين، الميزان فى تفسير القرآن، ج 16، ص 311.

[4]. سید مرتضى علم الهدى، علی بن حسین، تنزيه الأنبياء (عليهم السلام)‏، ص 2‏.