تعریف لغوی فخ

فخ در لغت به معانی زیر به کار می رود:

1. «تله» (دام شکاری یا مصیده): تله آلتی است که به وسیله آن جانوران مختلف را به دام می اندازند.

تو نشسته خوش و عمر تو همی پرّد    ****    مرغ کردار و بر او مرگ نهاده فخ.                             «ناصرخسرو»

چو طوق فاخته خط درکشید وزخط او    ****     رمیده شد دل من همچو فاخته از فخ.                         «سوزنی»

وقتی گفته می شود: «وَثَبَ فُلانٌ مِن فَخِّ الشَیطانِ»؛ یعنی: فلانی از دام شیطان پرید (توبه کرد)». [1]

2. فرو گذاشتن.[2]

3. خرخر کردن شخص نائم (خوابیده) در خواب.[3]

4. صدا زدن دادن مار.[4]