تعریف لغوی تهمت

تُهَمَة، تُهمَت در لغت به معنای؛ گمان بد کردن و گمان بد بردن است. این لفظ در فارسی به سکون دوم (هاء) استعمال می شود و به لفظ کردن و انداختن و نهادن و زدن و بستن و برداشتن استعمال می شود.

همچنین به معنای بوسین (تهمت) نیز می باشد.[1]

[1]. دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، واژه تهمت.