تعریف اصطلاحی توقیع

اصطلاح توقیع از همان معنای لغوی^[1] آن گرفته شده‌است؛ توقیع، اصطلاحی در فرهنگ شیعی به معنای مکاتبات و منشورهای امامان به ویژه حضرت ولی‌عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) می‌باشد. این اصطلاح به هرگونه سخن شفاهی امام عصر نیز اطلاق شده‌است.[2]

[1]. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج ۲، ص ۱۷۷؛ ابن درید، محمد بن حسن‏، جمهرة اللغة، ج ۲، ص ۹۴۵؛ قلقشندی، احمد بن علی، صبح الاعشی، ج ۱، ص ۵۲؛ حسینی زَبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج ۱۱، ص ۵۲۲، ذیل «وقع».

[2]. سایت ویکی فقه.