کپی شد
ایثار و فداکاری حضرت زینب (س)
یکی از صفات حسنه انسان های برتر، مقدم داشتن دیگران بر خود است. امام علی (ع) می فرماید: «ایثار، بالاترین درجه ایمان است»[1] و «ایثار برترین احسان است».[2]
زینب (س) در این صفت نیز مانند دیگر صفات برجسته، گوی سبقت را از بسیاری ربوده است. او برای حفظ جان دیگران، جان خود را به خطر می اندازد و در تمام صحنه ها، دیگران را بر خود مقدم می دارد. او در ماجرای کربلا حتی از سهمیه آب خویش استفاده نمی کرد و آن را نیز به کودکان می داد. در بین راه کوفه و شام، با این که خود گرسنه و تشنه بود، ایثار را به بند کشیده و آن را شرمنده ساخت. امام زینالعابدین (ع) می فرماید: «عمه ام زینب [در مدت اسارت]، غذایی را که به عنوان سهمیه و جیره می دادند، بین بچه ها تقسیم می کرد؛ چون آن ها در هر شبانه روز به هر یک از ما یک قرص نان می دادند».[3]
او سختی ها و تازیانه ها را به جان خود می خرید و نمی گذاشت بر بازوان کودکان اصابت کند.
برای حفظ جان کودکانت در بر دشمن
به پیش تازیانه بازوی خود را سپر کردم.[4]
[1]. تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، محقق: درايتى، مصطفى، ص 395، دفتر تبليغات، چاپ اول، قم، 1366ش، «الإیثار أعلی الإیمان».
[2]. همان، «الإیثار أعلی الإحسان».
[3]. بحرانى اصفهانى، عبد الله بن نور الله، عوالم العلوم و المعارف (مستدرك حضرت زهرا تا امام جواد عليهم السلام)، محقق: موحد ابطحى ، محمد باقر، ج 11، قسم 2 (فاطمة س)، ص 954، مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف، چاپ اول، قم، 1413ق، «انها کانت تقسم ما یصیبها من الطعام علی الاطفال لان القوم کانوا یدفعون لکل واحد منا رغیفا من الخبز فی الیوم واللیلة».