searchicon

کپی شد

اقسام ایمان گرایی

ايمان گرايى را می توان به طور کلی، به دو شكل عمده افراطى و اعتدالی  تقسيم کرد، که عبارتند از:

1. ايمان گرايى افراطى يا خرد ستيز (ضد عقل): در این قسم، ايمان گرايان افراطى، قائل به این هستند که، ماهيت حقايق دينى با هر نوع اثبات عقلانى ناسازگار است، و حقايق دينى تنها بر اساس ايمان، مورد پذيرش و اعتماد قرار مى‏گيرند و اصول دينى، نه تنها “فراعقل”، بلكه “ضد عقل” هستند.

از جمله قائلین این نظریه می توان به ديدگاه “كى يركگور” اشاره کرد،[1]همچنین یکی دیگر از ایمان گرایان افراطی “شستوف” است،که می گوید: «رد همه معيارهاى عقلى بخشى از ايمان راستين است». وى معتقد است، اين كه انسان به فرض مثال، بتواند بر اساس آموزه‏هاى دينى و بدون هيچ دليل عقلى، ايمان بياورد كه (2+2=5)، چنين ايمان و باورى نمونه‏اى از ايمان راستين است».[2]

 

2. ايمان گرايى اعتدالى، يا خرد گريز، يا غير عقلى: اين گونه ايمان گرايى در درون سنت مسيحى”اگوستينى” به وجود آمد. در اين ديدگاه ضمن تأكيد بر تقدم ايمان بر عقل، عقل و استدلال هم، براى جست و جو از حقايق دينى و نيز براى تبيين و فهم اين حقايق مى‏تواند تا اندازه‏اى نقش آفرين باشد. از جمله دانشمندان اسلامی که قائل به این نوع از اسلام گرایی هستند، می توان به امام محمد غزالی اشاره کرد.[3]



[1]. بحث ايمان گرايى، اقتباس از كتاب “فرهنگ واژه‏ها” نوشته عبدالرسول بيات و ديگران.

[2]. همان.

[3]. همان.