searchicon

کپی شد

اقدامات ادریس بن عبدالله بعد از بیعت

زمانی که دولت ادریسیان (ادارسه) در مناطقی از مغرب استقرار یافت، ادریس لشکرش را به سوی بربرهای مغربی؛ مانند قبایل قندلاوه و بهلوانه و مدیونه و  مازار که هنوز مجوسی و یهودی و نصرانی بودند، حرکت داد و تامسنا و شهر شاله و تادلا را تصرف کرد و اکثر بربرهای یهودی و نصرانی، خواه و ناخواه به  دست او اسلام آوردند. ادریس سنگرها و دژهایشان را ویران نمود. آن‌گاه در سال ۱۷۳ قمری به تلمسان رفت. جماعتی از قبایل بنی یفرن و مغراوه در آن‌جا بودند. امیر آن دیار محمد بن حرز بن جزلان با او رو‌به‌رو شد، ولی سر به اطاعت فرود آورد و ادریس نیز او و دیگر مردم زناته را امان داد و آن شهرها را در تحت فرمان گرفت و مسجدی ساخت و برای آن منبری ترتیب داد و نامش را بر آن منبر نوشت که این منبر هنوز هم بر جای است، سپس به شهر ولیلی بازگشت.[1]


[1] . ابن خلدون، عبدالرحمن محمد، دیوان المبتدا و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشان الاکبر، تحقیق: شحاده، خلیل، ج ۴، ص ۱۷؛ برگرفته از سایت ویکی فقه.