اسلام عبد الله بن جبیر

پیش از هجرت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به مدینه، عبد الله بن جبیر به همراه هفتاد نفر از مردم مدینه در عقبه با آن‌حضرت بیعت کردند.[1]

واقدى از عبد الله بن يزيد هذلى، از ابو البدّاح بن عاصم، از پدرش نقل مى‏كند كه مى‏گفته است چون به مكه آمديم سعد بن خيثمة و معن بن عدى و عبد الله بن جبير گفتند: اى عويم ما را به حضور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ببر كه بر او سلام دهيم؛ زيرا به او ايمان آورده‏ايم و هنوز او را نديده‏ايم. من همراه ايشان بيرون آمدم و گفتند كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) در خانه عباس بن عبد المطلب است. پيش عباس رفتيم و سلام داديم و به او گفتيم چه هنگامى با پيامبر (صلی الله علیه و آله) ملاقات خواهيم كرد. عباس گفت: كسانى از اقوام شما همراه شما هستند كه با شما مخالف می‌باشند، اكنون كار خود را پوشيده داريد تا اين حاجيان برگردند و ما بتوانيم با شما ملاقات كنيم و كار براى شما روشن شود.

پيامبر (صلی الله علیه و آله) شب آخر اقامت حاجيان را با آنان قرار گذاشت كه پايين گردنه (عقبه) همان‌جا كه امروز مسجد است، جمع شوند و فرمود، هيچ خفته‏اى را بيدار نكنند و منتظر هيچ غايبى هم نشوند.

در آن شب كه شب دوازدهم بود، انصار به آن جا رفتند و پيامبر (صلی الله علیه و آله) پيش از آنان آن جا حاضر شده بودند و فقط عباس همراه ايشان بود و هيچ‌كس ديگر از مردم همراه آن حضرت نبود.[2]

از اقدامات مهم دیگر عبد الله بن جبير این بود که وی به همراه سهل بن حنيف بت‌ها می‌شکاندند و به مسلمانان می‌دادند تا جهت آتش زدن از آن استفاده کنند.[3]

[1]. ابن جوزى، أبو الفرج عبد الرحمن بن على، المنتظم فى تاريخ الأمم و الملوك، تحقيق: محمد عبد القادر عطا و مصطفى عبد القادر عطا، ج ‏3، ص 188؛ کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات‏الكبرى، ترجمه: مهدوی دامغانی، محمود، ج ‏4، ص 399.

[2]. الطبقات‏الكبرى، ج ‏4، ص 3 – 5.

[3]. بلاذرى، أحمد بن يحيى بن جابر، كتاب جمل من انساب الأشراف، تحقيق: زكار، سهيل و رياض، زركلى، ج ‏1، ص 265.