اسلام آیین صلح و آشتی

ریشۀ لغوی “اسلام” در دو کلمۀ “سلم” و “سلام” است که معنای صلح و آرامش در آن نهفته است.[1] و به اهمیت و اولویت صلح و آشتی در جای جای قرآن اشاره شده است.[2] در تأیید این حقیقت که اسلام آیین صلح و آشتی و دوستی است فرموده است: “یا ایها الذین آمنوا ادخلوا فی السلم کافة و لا تتبعوا خطوات الشیطان انه لکم عدو مبین”[3]؛ ای کسانی‌که ایمان آورده اید، همگی در صلح و آشتی در آیید و از گام های شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شما است”.

از منظر قرآن؛ صلح پایدار جهانی و آرامش جوامع بشری جز در سایۀ ایمان به خدا محقق نمی شود و حلقۀ اتصال همۀ اجتماعات بشری، که از نظر زبان و نژاد و ثروت و منطقۀ جغرافیایی و …، متفاوت اند فقط ایمان به خدا است و اگر مسلمانان معتقدند که صلح جهانی و عدالت اجتماعی با حکومت امام مهدی (عج) برقرار می شود، در حقیقت تأکید بر همین امر است.

حتی خداوند در آیه ای می فرماید: “و ان جنحوا للسلم فاجنح لها …”[4]؛ اگر دشمنان خواهان صلح عادلانه بودند، شما بپذیرید.

[1] کتاب العین، ج 7 ، ص 267. و همچنین نک:نمايه های:- مفهوم اسلام در آیه 19 آل عمران، سؤال 190 (سایت اسلام کوئست: ).

[2] نمل،  32 – 44.

[3] بقره، 208.

[4] انفال، 61.