اساتید ابن سینا

اساتید و معلمان ابن‌سینا  عبارتند از:

1. محمود مساح:

محمود مساح، معلم حساب و هندسه و جبر و مقابله ابن‌سینا بوده است. بعضی از مورخان، محمود مساح را همان سبزی فروش بخارایی می‌دانند که ابن‌سینا در شرح حال خود نوشته است. [1]

2. ابو‌محمد اسماعیل‌ بن حسین‌بن علی:

وی فقیه و زاهد معروف قرن چهارم هـ.ق است. ابن‌سینا در سرگذشت خود گفته است که در بخارا پیش او علم فقه خوانده و شيوه سؤال و اعتراض و مناظره فقيهان را از وى به نيکی فراگرفته است.[2] اسماعیل زاهد در سال 402 هـ.ق درگذشت[3].

3. ابو عبدالله حسین‌بن ابراهیم ناتلی:

وی از اهل ناتل طبرستان[4] بوده و ادعای فلسفه و منطق و ریاضیات می‌نمود. طب را نزد ابوالفرج ‌بن طیب خوانده و چند کتاب و رساله نوشته بود. وقتی که ابن‌ سینا ده ساله بود، ناتلی به بخارا آمد و در خانه عبدالله پدر ابن‌سینا وارد شد و به ابن‌سینا ایساغوجی آموخت و بعد مجسطی بطلمیوس را به او تعلیم داد. ابن‌سینا در شرح زندگیش نوشته است که ناتلی در درس‌هایی که به او داده قوی و مسلط و قادر به جواب سؤالاتش نبوده و او خود به مطالعه پرداخته و حکمت و منطق و ریاضی و هندسه را به نحو عالی و کامل فهمیده است و ناتلی چون ابن‌سینا را محصل و طلبه‌ای بسیار با استعداد و باهوش و با حافظه و با پشتکار دید، به پدرش توصیه و تأکید نمود که او را به آموختن دانش‌ها وادارد، نه مشاغل و مکاسب دیگر و بعد از چندی ناتلی، بخارا و ابن‌سینا را ترک گفت و به گرگانج خوارزم رفت.[5]

4. ابومنصور حسن‌بن نوح قمری بخارایی:

او از دانشمندان و پزشکان حاذق زمان خود بود و چندین کتاب تألیف نمود؛ از جمله «غِنی و مُنی» و «علل‌العلل» و وقتی که پیر بود، ابن‌سینا پیش او طب تحصیل کرد.[6] ابن‌سینا در شرح حال خود می‌نویسد که علم طب را دانشی آسان یافتم و خیلی زود در آن آگاه و مسلّط و ماهر شدم.[7]

ابن سینا در فراگیری قرآن و ادبیات نیز استاد داشته است، ولی نام آنها ذکر نشده است.[8]