ارادت و علاقه آیت الله بروجردی به اهل بیت (علیهم السلام) 

آيت‌الله بروجردى به حق، شيفته و شيداى اهل‌بيت (عليهم السلام) بود. معروف است وقتى در بروجرد اقامت داشت، به‌چشم‌درد شديدى مبتلا مى‌شود؛ به طورى‌كه شركت در مجلس روضۀ امام حسين (عليه السلام) برايش مشكل مى‌گردد، ولى با اين حال، به مجلس مى‌رود تا اين شيفتگى و شيدايى را به اثبات برساند؛ و البته در آن مجلس شفا مى‌يابد. ايشان خود اين چنين به شرح جريان مى‌پردازد: «در ايامى كه در بروجرد بودم به چشم‌درد بسيار شديدى مبتلا شدم. اين ناراحتى مقارن با روضۀ ايام عاشورا در منزل ما بود. روز عاشورا اين ناراحتى به حدى شدت گرفت كه تصميم گرفتم در مجلس شركت نكنم؛ ولى باز منصرف شدم و دريغم آمد كه روز عاشورا ولو به عنوان استشفاء در مجلس روضه حاضر نشوم. (شركت كردم) وقتى دسته‌ها به منزل ما آمدند، من از روى پاى يكى از آنان، مقدارى گِل برداشتم و به ديدگان بيمار خود ماليدم، به فاصلۀ كوتاهى، اين ناراحتى رفع شد و من پس از آن به هيچ كسالت چشمى مبتلا نشدم و حتى محتاج عينک نيز نگرديدم».[1]

زمانی عده‌اى از مردم كه به زيارت ايشان به منزل آمده بودند، شخصى از ميان آن‌ها بلند شد و با صداى بلند گفت: «براى سلامتى امام زمان (عليه السلام) و آيت ‌الله بروجردى صلوات». ايشان خيلى ناراحت شدند و گفتند: «اين شخص را از اين‌جا بيرون كنيد! چرا اسم مرا در كنار نام مبارک امام زمان (عليه السلام) قرار مى‌دهد؟».[2]

[1]. اباذری، عبدالرحیم، آیت الله بروجردی: آیت اخلاص (طلایه‌داران تقریب 1)، ص 43 و 44.

[2]. همان، ص 44.