ادله نقلى بر بقاى روح و نفس

در قرآن کریم در بارۀ چگونگی نفس و روح انسان پس از مرگ آیات متعددی وجود دارد که متکلمان اسلامی در ذیل مبحث معاد جسمانی آن ها را به طور مفصل بیان و بر طبق آن استدلال آورده اند. از جملۀ این آیات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. از سوره زمر آيه 42 استفاده مى‏شود كه واجب تعالى، روح مردگانى را در عالم مخصوص نگه مى‏دارد و شاهد آن هم كلمه توفّى است كه گرفتن و اخذ است به تمام و كمال، پس معلوم مى‏شود كه بعد از اين عالم، روح معدوم نمى‏شود.

2. در سوره بقره آيه 154 و آل عمران آيه 169 مى‏فرمايد: افرادى كه در راه خدا كشته مى‏شوند، از بين نمى‏روند بلكه زنده هستند و نزد پروردگارشان روزى مى‏خورند.

3- در سوره مؤمنون آیۀ 45 و 46 مى‏فرمايد: صبح و شام بر فرعونيان عذاب نازل مى‏شود و روز قيامت هم در شديدترين عذاب داخل مى‏شوند كه لازمه اين فرمايش بقاى نفس است چون موجودى كه معدوم شود و از بين برود عذابى را درک نمى‏كند و با ساير جمادات تفاوتى ندارد؛ پس بايد حقيقت انسان غير از جسم باشد.