اخلاق و صفات حضرت داوود (علیه السلام)

حضرت داوود (علیه السلام) انسانى والا مقام، برگزيدۀ حق و در همۀ جهات اخلاقى، عبادى و علمى در اوج كمال است. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار است. در این مقال کوتاه اشاره مختصری به برخی از روش‌های رفتاری و اخلاقی وی خواهد شد.

حضرت داوود (علیه السلام) دارای اخلاق پاک، نیکو و صفات عالی برجسته ای بود. قرآن کریم در آیات متعددی آن حضرت را مورد تعریف و تمجید قرار داده و  از جهات متعدد ستوده است.[1]

یکی از صفات برجسته و عالی آن حضرت، زهد و پارسایی ایشان است. حضرت علی (علیه السلام) درباره پارسایی داوود نبی (علیه السلام) می‎فرماید: «او صاحب صدای خوش و خواننده بهشت است. وی ‌با دست خود زنبیل‌هایی از لیف خرما می‌بافت و به همنشینانش می فرمود: كدامیک از شما در فروش این زنبیل‌ها مرا كمک می كند؟ او از پول آن زنبیل‌ها نان جوین تهیه می كرد و می خورد».[2]

[1]. بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبا 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30.

[2]. سید رضى، محمد بن حسين،‏ نهج البلاغة، محقق / مصحح: صالح، صبحي‏، ص 227، خطبه 160.‏